Hannah Beckers-de Vos maakt heel wat mee als schoolleider van deze avontuurlijke school. Lees hier haar ervaringen met en observaties van kinderen, leren en het leven!
Wat ik regelmatig tegen kom zijn ouders die in een oprechte poging om naar hun kinderen te luisteren, vooral bezig zijn hun kind “happy” te maken. Want welke ouder wil dat nou niet: een blij, vrolijk en tevreden kind? Maar heeft het streven naar een “happy” kind ook schaduwzijden? Ik denk het wel. Als je als opvoeder continu bezig bent met je kind gelukkig te maken, zou je wel eens
Op Aventurijn kan je leren lezen, schrijven en rekenen op heel veel verschillende manieren; spelenderwijs, creatief, zingend, puzzelend en….uit gewone rekenboekjes. Gisteren tijdens de ochtendkring van de groep 7-12 jarigen, had de begeleider een stapel rekenwerkboekjes neergelegd en de kinderen gevraagd er eens in te kijken of er iets bij zou zitten dat zij interessant zouden vinden. Voor ons was dit een super boeiende gelegenheid om de kinderen nóg beter
De feestdagen komen er weer aan; dat betekent dat er her en der weer veel geschonken en ontvangen wordt. Materieel en immaterieel. Wij proberen de kinderen bij te brengen dat je blij kunt zijn met een vriendelijk woord, of een kleinigheid vanuit het hart geschonken. En kan je dat wat je geschonken wordt ook ontvangen? Vandaag had één van de kinderen zelfgemaakte pokemon kaarten uitgedeeld. Even later werd er druk
In het tijdschrift Pure child verschijnt regelmatig een artikel van Hannah de Vos-Beckers over Aventurijn en alles wat daaromheen gebeurt. Deze keer ging het nummer over thuisonderwijs. Thuisonderwijs op school In 2000 richtten Hannah de Vos-Beckers en Michaël de Vos de niet-bekostigde school Aventurijn op. Zij wilden een plek creëren waar kinderen in vrijheid kunnen opgroeien; een plek waar leren van het leven centraal staat. In die tijd was dit concept nog
Ik las laatst een berichtje van iemand dat haar kind 178 toetsen in een jaar had….. Wat doen deze testen, toetsen en examens met een kind, met een mens…Waarom kiezen wij op Aventurijn heel bewust voor het niet verplichten van examens en toetsen? Wat test een test? Test hij wat je weet of kan, of wat je onder druk nog weet te presteren? Hoevaak zie ik dat kinderen op het
In de ruim 20 jaar dat ik bezig ben met vernieuwend onderwijs, heb ik veel scholen zien komen en gaan. Allemaal mensen die enthousiast aan de slag gingen, maar na één of twee jaar het niet meer konden bolwerken en de school weer moesten sluiten. Waarom? Om heel verschillende redenen: onenigheid in de leiding, financiën, inspectie, overspannen begeleiders, te weinig leerlingen etc. etc. Ook ik heb al die zaken mee
Onderwijsvernieuwing en bekostiging Aan de ministers Wiersma en Dijkgraaf leden van de Tweede Kamercommissie OCW Loenen 21-1-2022 Geachte meneer Wiersma en meneer Dijkgraaf, Allereerst van harte gefeliciteerd met uw beider nieuwe functies als minister; veel wijsheid toegewenst met uw werkzaamheden binnen dit uiterste gevarieerde en wezenlijke werkveld. Al meer dan 25 jaar ben ik werkzaam als onderwijspionier. Dit heeft geresulteerd in de vernieuwende school “Aventurijn” in 2000. Wij kozen er
Hannah de Vos-Beckers schrijft regelmatig over haar ervaringen op Aventurijn in het tijdschrift Pure Child. In het nummer Het authentieke kind schreef zij onderstaand artikel: Het thema van dit nummer mij aan het denken: wat is “authentiek” nou precies? Het is zo’n woord waar je wel een beeld bij hebt, maar om het nou exact te beschrijven….dus ik zocht het op: “Echt, niet vervalst of nagemaakt, trouw of gelijk aan het
Hannah de Vos-Beckers schrijft regelmatig in het tijdschrift Pure child Deze keer over intuïtief onderwijs. Op de meeste scholen weet men hoe een kind leert. Je hebt immers methodes, die volg je, en dan is het automatische resultaat dat aan het einde van de rit het kind de stof min of meer kent. De vraag is echter of dit voor alle kinderen wel de juiste weg is. Er vallen immers veel
Artikel van Hannah de Vos-Beckers in het tijdschrift Pure Child Faalangst? Spelen maar! Hannah de Vos-Beckers is schoolleider en begeleider op de vernieuwende school Aventurijn. Zij richtte deze 20 jaar geleden op met haar man Michaël de Vos. De kinderen leren er van het leven, ieder op zijn/haar eigen, unieke manier. In dit artikel gaat zij in op faalangst bij kinderen. Waar ontstaat het en wat zouden we thuis en op
Dit artikel schreef Hannah de Vos-Beckers, oprichter en schoolleider van Aventurijn over ADHD in het tijdschrift Pure Child Hannah de Vos-Beckers is schoolleider en begeleider op de vernieuwende school Aventurijn. Zij richtte deze 20 jaar geleden op met haar man Michaël de Vos. De kinderen leren er van het leven, ieder op zijn/haar eigen, unieke manier. Alle Dagen Heel Druk….nou en? In dit artikel gaat zij in op wat het stempel
Sinds kort schrijft Hannah over haar ervaringen op Aventurijn ik in het tijdschrift PureChild Eigen leiderschap in het onderwijs Als je ervan uit gaat dat een kind zijn eigen leven mag leiden en vormgeven: hoe doe je dat dan? Laat je een kind altijd alles zelf bepalen? Wat is dan je plaats als ouder of leerkracht en kan je zomaar alles aan een kind overlaten…? Op Aventurijn is dat eigen
Als je het hebt over volwassenen als voorbeeld, denk je al gauw aan vaardigheden die een kind leert van volwassenen: rekenen, koken, timmeren… Ik denk echter dat er een veel grotere leer-kracht is die wij vaak over het hoofd zien maar héél erg belangrijk is. Dat zijn de levenslessen die volwassenen, meestal onbewust, overdragen aan kinderen. Dat zijn de lessen die overal, continue aanwezig zijn: Hoe ga jij zelf als
Muziek maken met en voor kinderen. Dat kan op héél veel verschillende manieren. Meestal denk je op een school aan muziek maken met de kinderen. Dat is natuurlijk erg belangrijk en héél erg leuk. ( zie ook “muziek maakt slim“) Op Aventurijn wordt daar momenteel een muziekruimte voor ingericht, maar in de klaslokalen kan uiteraard ook gezongen en gespeeld worden. Zo maakten een paar kinderen laatst een eigen liedje voor
Alweer een lockdown! Dat betekent voor een school als Aventurijn die geen overheidsondersteuning krijgt, dat er nu wél inkomsten zijn die we missen. Ouders die het schoolgeld ineens niet meer kunnen betalen, nieuwe aanmeldingen die niet kunnen komen proefdraaien, of hun komst uitstellen etc. Gelukkig zijn er altijd al donateurs geweest die ons werk een warm hart toe dragen, maar nu zouden we best een extra steuntje in de rug
Dit is een vraag die regelmatig gesteld wordt, als mensen horen dat kinderen zelf kiezen wat ze leren. Deze vraag heeft natuurlijk een aantal aspecten in zich: – Wat is leren? – Wat versta je onder “genoeg”? – Wanneer bepaal je of er genoeg geleerd is? – Waar komt deze vraag uit voort? De eerste vraag die je je zou kunnen stellen is: “wat is leren”? Is dat rekenen uit
Feest vieren doen we graag op Aventurijn. Feesten markeren het jaar, en we merken dat de kinderen zich er op verheugen. Elk jaar terugkerend, maar toch ook steeds weer héél anders. Momenten van samenzijn, plezier en verbondenheid. Vandaag was het Michaëls feest. Dit is een oogstfeest, maar ook een feest over moed. Michaël versloeg de draak; hoe moedig ben jij? We begonnen de dag in onze nieuwe grote zaal. Ik
De derde dinsdag van September… Vorige week kondigde de inspectie aan dat zij een gaatje in hun agenda hadden en graag vandaag langs wilden komen. Ach waarom ook niet; het is Prinsjesdag, we zitten midden in de verhuizing, de nieuwe w.c.’s werken, er lopen nog wat bouwers rond en vandaag zou het sedum-dak worden gelegd. Vanochtend begonnen de inspecteurs ieder bij een andere groep in de ochtendkring. De ochtendkringen zijn belangrijk
Twee muziekstudenten zouden komen stage lopen toen de lockdown roet in het eten gooide. Maar daar lieten zij zich niet door weerhouden! Anne van Brunschot componeerde een lied voor Aventurijn, thuis namen de kinderen alvast geluiden op. Gemma Luz Bosch kon na de lockdown wel op school zijn. Zij improviseerden, speelden piano, zongen, maakte kleifluiten en bovenal: nam zij met de kinderen bijgaand filmpje op. Tijdens het slotfeest rond het
Vandaag beginnen we met een groep kinderen van 6-12 jaar. De tieners zijn er nog niet ivm de Coronamaatregelen. In de ochtendkring wordt er al honderd uit gebabbeld: soms wel lastig om even te luisteren naar wat andere te zeggen hebben; misschien moet ik maar weer eens een talking stick maken. Ik vertel hen wat er vandaag allemaal te beleven is: muziek, techniek, proefjes en knutsels met licht en kleur.
Aventurijn is ontstaan vanuit het idee dat ieder mens hier op aarde komt met een “plan”. Wat dat is weet niemand nog. Om het kind de gelegenheid te geven zich volgens zijn eigen “ziels plan” te ont-wikkelen is een rijke voorbereide omgeving nodig, waar het kind de vrijheid krijgt om op zijn eigen wijze te groeien. Uit deze levensbeschouwing ontstaat dan een onderwijsvorm zoals dat op Aventurijn wordt vormgegeven. Elke
Mensen die op Aventurijn komen vragen zich soms af waarom er ook gewoon reken en taalboekjes in de kast staan. Het leren gaat hier toch anders? Creatiever, natuurlijker… Ja óók. Het leren van deze vakken kan tussen neus en lippen door, via projecten, kunst, samen zijn; léven dus. Maar die boekjes zijn ook onderdeel van deze wereld en voor sommige kinderen heel fijn; ze geven structuur, je weet wat je
Natuurlijk, als je schrijft over de school zijn het altijd de leuke dingen. Daarmee wil je naar buiten treden toch? Maar misschien is het ook wel eens goed om de dingen te bespreken die lastig zijn, waar we tegenaan lopen. Misschien niet zo goed voor de pr, of juist wel? Misschien trekken we dan mensen aan die werkelijk begrijpen waar we mee bezig zijn en hun steentje willen bijdragen. Mensen
We zitten al vier weken thuis als gevolg van het rondwarende corona-virus. En inmiddels is bij velen de verveling al toegeslagen. Maar geloof me of niet. Verveling kan soms best nuttig zijn. Verveling wordt wel echter ervaren als ´vervelend´. Lees in deze blog de voor- en nadelen van verveling en hoe je je voordeel daarmee doet. Tijdens momenten van verveling ervaar je desinteresse voor alle soorten activiteit. Niets kan jou
Hoe doe je dat nou, avontuurlijk onderwijs terwijl niemand op school mag zijn…. Aventurijn is een school waar je zelf je dag indeelt. Een school waar de sociaal-emotionele ontwikkeling een belangrijke rol speelt. Hoe graag we het computer gebruik en de mobiele telefoons ook minimaliseren, voor een situatie als deze is het wel een uitkomst. Voor de kinderen in de basisschoolleeftijd sturen wij viermaal per week een mail naar de
Wat is er met ouders en jongeren in deze tijd? Het lijkt dat tieners alles zelf mogen bepalen: ze lijken immers al zo volwassen en bijdehand. Maar is dat wel zo? Wat ik waarneem is dat veel ouders een grote vergissing begaan en hun tiener veel te los laten. Ik noem dit bewust “los”laten. Dit is nl iets anders dan “vrij” laten. Loslaten is mijns inziens een terugtrekkende beweging. Het
Een school als Aventurijn trekt bijzondere mensen aan van de meest uiteenlopende pluimage. Mensen die vanuit principe voor dit onderwijs kiezen, maar ook mensen die aanlopen tegen de grenzen van het reguliere systeem en dan merken dat er bij Aventurijn een andere wind waait. Dat betekent ook dat wij mensen aantrekken die om diverse redenen na langere of kortere tijd kiezen voor een andere route. Dat is voor de kinderen
Vandaag besloten we naar het bos te gaan. Ik wist een mooie plek met een zandverstuiving en heuveltjes. Ideaal voor allerlei spellen. De kinderen hadden er wel zin in: als we wel levend stratego zouden gaan doen, anders is een bos saai…. Voordat we er waren was er wat gerommel in de groep: kinderen die boos waren op elkaar, lelijke woorden en vurige blikken. Ik keek de stagiaire aan: “zullen
Vandaag gingen we met 7 kinderen van 7-18 jaar naar een écht concert van “Het Gelders Blaaskwintet” met de Gran Partita van Mozart. Op Aventurijn mogen de kinderen kiezen voor een activiteit, dus degene die meegingen hadden er zin in. Aangekomen in het concertgebouw Musis Sacrum in Arnhem: “Wow, dit is chique!” Eerst naar de W.C. natuurlijk. Dat was al een ervaring op zich; heel veel spiegels, zware deuren…verwondering al
Augustus 2020: maart 2020: Ik maakte voor de kinderen die thuiszitten de volgende rondleiding: Rondleiding nieuwbouw In de Stentor van 24-1-2020 verscheen het volgende artikel: https://www.destentor.nl/apeldoorn/leerlingen-van-aventurijn-in-loenen-kunnen-na-zomervakantie-in-boomhutten-leren~abd4ae0a Posted on 24 januari 2020 by Hannah de Vos-Beckers Posted in: Algemeen, blog schoolleider, Publiciteit.
Elke ochtend beginnen we in de ochtendkring en we sluiten de dag af in de slotkring. Voor iedere leeftijdsgroep ziet die kring er weer anders uit. Vandaag was ik bij de bruggroep; kinderen van 10-13 jaar. Het doel van de kring is om natuurlijk de praktische zaken te bespreken, maar we doen ook regelmatig een spelletje. De kinderen doen daar graag aan mee. Natuurlijk kunnen kinderen iets inbrengen, maar meestal
Kerst op Aventurijn….elk jaar weer anders maar ook met een paar mooie tradities. Na sinterklaas hadden we dit jaar érg kort tijd om de kerst voor te bereiden, toch was mooi te zien dat ieder er op zijn/haar manier bij betrokken was: helpen versieren, toneelstuk maken, meezingen in het koortje, DJ zijn, vuurman zijn of een speelfilm maken. Kerst is een feest van verbinden, licht, samen delen. Daar ging de
Op Aventurijn zijn ook vakdocenten die regelmatig komen. Meestal werken zij met de tieners, maar hoe gaat dat dan? Natuurlijk zijn er jongeren die vragen om een reguliere les; de vakdocent plant dat in en vaak werken zij dan even individueel of in kleine groepjes. Daarnaast vinden wij het van belang dat er aanbod is. Immers: naar wat je niet kent, kan je niet vragen. Dat betekent dat de vakdocent
Als kinderen voor het eerst op Aventurijn komen, na ervaringen op andere scholen, is dat best wel wennen voor kind én ouders. De theorie lijkt heel mooi, maar soms is het echt alle zeilen bijzetten; je oude overtuigingen loslaten is soms moeilijker dan je denkt. Sommige kinderen zullen de eerste tijd ( tot wel 2 jaar) nauwelijks om de standaard lesjes vragen; ze genieten volop van het spelen en zijn
Op een school als Aventurijn gaan wij uit van dat wat een kind wil leren. En daar ligt dan ook gelijk een bron van discussie: wanneer weet je wat een kind wil, wat is het verschil tussen willen en wensen? Kan een kind al duidelijk maken wat het werkelijk wil; kan het dat door middel van taal, of zijn er andere signalen? Is dat wat een kind zegt te willen
Eigenlijk is het opvoeden van kinderen één groot loslaten. Het begint al bij de geboorte: het kind gaat zelf ademen, zelf eten. Het is los van moeder, maar nog afhankelijk van mensen om hem heen. Het leert steeds meer zelf te doen, dat gaat langzaam, maar er zijn van die mijlpaalmomenten, dat je je dat weer even realiseert. De eerste stapjes zijn zo’n moment. Je kind kan zelf gaan waar
Twee jaar geleden brak er een enorme brand uit bij de buren van Aventurijn. Dit heeft ervoor gezorgd dat wij 2/3 van ons gebouw hebben moeten slopen. De afgelopen twee jaar heeft het onderwijs plaatsgevonden in een oud bijgebouw en voor een deel in het nog resterende gebouw. Zoals de fenix uit de as herrijst, breekt ook voor Aventurijn een nieuwe tijd aan. Begin dit schooljaar was de nieuwe kleuterruimte
Vandaag lag er eindelijk dan de eerste sneeuw van 2019. Omdat er een vacature is voor een begeleider, assisteren oudleerlingen mij de laatste dagen regelmatig. Dat geeft een hele verfrissende dynamiek! Spelletjes en sport met Tomas, volgende week electrotechniek met Pepijn en vandaag stelde oudleerling Aldo voor om iglo te gaan bouwen. – dat heb ik al zo vaak geprobeerd; dat lukt toch niet! – er ligt te weinig sneeuw!
Na de zomer begon het: 2 kinderen van rond de 8 hadden stekelbaarsjes gevangen. Er werd opgezocht hoe stekelbaarsjes leven en hoe ze zich voortplanten. Ze werden goed bekeken en verzorgd en weer terug gebracht naar de vijver. Even later kwam de vraag of ze een aquarium op school mochten. Dat is altijd een lastig proces: dieren op school. Hoe lang blijft het leuk, wie zorgt er dan voor etc.
Word ik gebeld door een krant in verband met een onderzoek voor een artikel over particuliere scholen. Men wil mij 2 korte vragen stellen: krant: op de website staat dat jullie sinds 2000 bestaan. Klopt dat? ik: ?….ja….hoezo niet? krant: Nemen jullie ook zorgleerlingen aan? ik: Wat zijn dat : “zorgleerlingen” ? Ik kan geen kort antwoord geven als wij niet hetzelfde beeld hebben van wat een zorgleerling is. krant:
De eerste oud-leerling van Aventurijn is afgestudeerd aan een universiteit; elektrotechniek in Twente. Dat is natuurlijk geweldig. Zowel voor Pepijn als voor Aventurijn. Hij heeft voor ons bewezen dat, ook als je geen regulier VWO diploma hebt, je naar de universiteit kunt. Gewoon omdat het bij je hoort en je er plezier in hebt. Omdat je je hele leven hebt kunnen doen wat belangrijk voor je is, dat er geen
Het is alweer een jaar geleden dat wij opgeschrikt werden door een verwoestende brand. Nu is dan eindelijk de bouwvergunning binnen en gaan wij bijna beginnen met het herbouwen. Wij kijken terug op een jaar waar heel veel is gebeurd. We hebben een noodruimte moeten inrichten en klaarmaken voor 3 groepen, we hebben met de kinderen nagedacht over wat wij zouden willen in een nieuw gebouw, wij kregen materialen en hulp
Dit is een vraag die regelmatig terugkomt op informatiemiddagen. Immers het onderwijs op Aventurijn lijkt zo anders dan op andere democratische scholen in Nederland. Dat klopt. Toen wij in 2000 de school oprichtten hadden wij nog nooit gehoord van democratisch onderwijs. Vanuit onze levensbeschouwing ontstond een school: een school waar écht naar kinderen zou worden geluisterd; verbaal en non-verbaal, waar kinderen kunnen leren van het leven, kunnen ontdekken en hun
Vandaag gingen we weer verder met de Aventurijn economie. In de ochtendkring keken de tieners filmpjes over hoe de economie draaiende kan worden gehouden door het geld uit te geven en je met dezelfde €50,- in feite meerdere transacties van €50,- kan doen. Ook rente kwam ter sprake. Toen begon de discussie tussen een aantal tieners en de belastingdienst over het al dan niet mogen huren van tosti ijzers en
Soms zijn er van die dagen dat het overduidelijk is: hier wordt spelend geleerd. Vandaag was zo’n dag. We speelden het “economie spel”. Dit spel is ooit door een paar leerlingen bedacht en sindsdien een regelmatig terugkerend festijn. Gedurende een paar dagen wordt de school omgetoverd tot een bloeiende economie waarbij bijna iedereen spontaan meedoet op zijn eigen niveau. Er worden bedrijven opgericht die daarvoor een patent aanvragen, de bank
Gisteren sprak één van de tieners mij aan: “Hannah weet je al dat ik ben aangenomen op mijn vervolgopleiding? Een heleboel mensen zijn niet aangenomen. En ze hebben niet eens naar Aventurijn gebeld om te vragen wat voor een school dit is” Er ontspon zich een prachtig gesprek. Dit meisje realiseerde zich nu dat 3 jaar “niets doen” op Aventurijn haar toch gebracht heeft waar zij nu is, en dat
Aventurijn is aangesloten bij de zgn. democratische scholen. Maar wat is dat nou precies; “democratie”? En hoe democratisch zijn wij eigenlijk? De komende weken onderzoeken wij met elkaar verschillende vormen van democratie en juist niet-democratie. We gaan naar de tweede kamer, bekijken de geschiedenis, maken een talking stick, en natuurlijk gaan we het ervaren. Vorige week besloten de tieners op een sociocratische wijze welk spel er in de slotkring gedaan
Deze vraagwordt regelmatig gesteld op informatiemiddagen. Uiteraard is dit een lastige vraag omdat de manier waarop hoogbegaafdheid wordt geuit bij elk kind verschillend is. Allereerst is er natuurlijk de vraag; wat is hoogbegaafdheid precies? Ooit las ik een artikel waarin beweerd werd dat alle babies in principe zeer intelligent geboren worden, maar dat dat uitdooft. Met andere woorden zou het zo kunnen zijn dat wij opvoeders en onderwijzers kinderen dommer
De brand is alweer een paar maanden geleden, maar nog steeds hebben wij er dagelijks mee te maken. Je mist ineens een boek, een spel of gewoon je vertrouwde plekje. We zijn een paar weken na de zomervakantie en je merkt dat het voor kinderen en begeleiders wennen is. Een andere ruimte die nog niet af is, waar je nog niet zo weet waar je plek is, wat je kunt
Omdat 1/2 van ons gebouw door brandschade is gesloopt zijn wij met de kinderen dit jaar begonnen in een oud bijgebouw. Dat betekende veel helpen met schilderen, poetsen, elektra aanleggen etc. Best heel wat. Gisteren zou ik beginnen met het aanbieden van “bouwbijeenkomsten” waarbij het idee zou zijn dat ik met de kinderen het bouwproces in kaart zou brengen en gaan kijken wat zij daaraan bij zouden willen dragen en
Vandaag was het zover; het schooljaar kon weer beginnen. Het was een begin met (letterlijk) vallen en opstaan, wennen aan alles wat anders is, en alles wat nog niet klaar is. Voor sommige kinderen even zoeken, voor anderen geen enkel probleem. Met ouders en kinderen waren wij op de kale betonvloer van de lokalen die gesloopt zijn. Eerst werd er traditiegetrouw een verhaal verteld. Dit jaar uiteraard over bouwen: Over
In de vakantie wordt er hard gewerkt om het nieuwe schooljaar weer opgeruimd en fris te kunnen beginnen. Ondertussen is de rommel die door de brand werd veroorzaakt werd grotendeels verwijderd. Dat betekent dat ook 2 lokalen zijn gesloopt. (zie foto)Materialen die schoongemaakt konden worden hebben na een poetsbeurt (zie foto) nog een ozonbehandeling gehad. Daarnaast zijn we druk in de weer om het bijgebouw ( het atelier) op te
Wat de schade van de brand bij de buren voor ons betekent, wordt langzamerhand duidelijk. Gelukkig zijn we goed verzekerd, maar dat dekt nooit alles: die mooie tekening, het trommeltje van een oma of schriften met uren vlijtig werk…. Wij krijgen heel veel lieve reacties van mensen die willen helpen. Hartverwarmend! Nu moeten we eerst afwachten wat en hoe we verder kunnen met het gebouw en zorgen dat we met
Maandag 12 Juni brak er na schooltijd een uitslaande brand uit bij de buren in hetzelfde pand als waar Aventurijn zit. Er zijn gelukkig geen slachtoffers. De brandweer heeft uit alle macht geprobeerd ons deel van het gebouw te redden. De brand leek te stoppen precies op de erfscheiding. De kans was echter aanwezig dat de brand zich via het dak naar ons deel zou verplaatsen. De brandweer besloot een
Schrijf maar vast in je agenda: 22 April 2017 is er weer onze jaarlijkse open dag met lezingen, kinderactiviteiten, kraampjes, muziek en een gezellig terras. Houd deze site in de gaten voor de laatste updates! 11.30u lezing: Hooggevoeligheid, hoe ermee om te gaan? door Henk-Jan van der Veen. klik hier voor meer informatie 13.30u lezing: Aventurijn, door Hannah de Vos-Beckers, mede-oprichter van Aventurijn Verder zal er een uitgebreid muziekprogramma zijn
Er verscheen een artikel van Hannah de Vos-Beckers in het Kiind Magazine. Onderwijs voor ontdekkingsreizigers. Op 28 mei zal zij hierover ook een lezing geven. Voor meer informatie over de lezing, klik hie klik hier om het artikel te lezen Posted in: Algemeen, blog schoolleider. Posted on 22 april 2016 by Hannah de Vos-Beckers
In mijn ogen is dit bouwen van een hut eigenlijk een heel basale bezigheid voor de mens. Net zo basaal als koken, praten, lopen. Je eigen plek maken, een plek die je kunt delen met een ander, maar waarbij je ook kunt zeggen dat een ander niet welkom is. Het letterlijk bouwen aan je eigen wereld, je eigen grenzen aangeven, is een proces dat zó waardevol is. Iedereen kent het
Wie schrijft er nou in zijn blogs wat er allemaal niet zo ideaal gaat op zijn prachtige vernieuwende school…..Je leest overal lovende verhalen over nieuwe scholen, nieuwe leermethodes; de één is nog beter dan de ander. Ook ik doe dat; laten zien hoe goed het gaat met onze oudleerlingen, vertellen hoe kinderen leren als het allemaal verloopt zoals wij graag willen. Dat zijn ook de verhalen die maken dat je
Soms heb je van die dagen dat alles verloopt zoals je het ooit bedacht hebt, zonder dat je dat ooit precies zo kon bedenken. Zo ging dat afgelopen dinsdag. Vlak voor de ochtendkring hoorden we dat een collega ziek was. Dat was heel snel alle zeilen bijzetten; we besloten dat ik zou inspringen op de groep. Tja, dat is dan improviseren en meegaan met de stroom die er is: Pokemon
Nu ik ruim 15 jaar de kinderen op Aventurijn observeer en hun natuurlijke leerdrang waarneem, valt mij op dat er een bepaald ritme lijkt te zijn in de manier waarop kinderen leren door het jaar heen. Hoe leren kinderen als je hen vrij laat te kiezen wanneer, wat en hoe zij leren? Na de zomervakantie heeft iedereen zin om aan de slag te gaan. Ze zitten doorgaans vol goede plannen.
Soms vragen mensen zich af waarom wij ons zo inzetten voor thuisonderwijs, terwijl Aventurijn toch ook een school is….. Waar het mij om gaat is dat er leerrecht zou moeten zijn, en geen leerplicht en dat de eindverantwoordelijkheid voor de opvoeding, inclusief het onderwijs, bij de ouders blijft. In Nederland is het nu nog zo dat kinderen op het moment dat zij ingeschreven zijn op een reguliere school, verplicht zijn naar
Wérkelijk een relatie aan durven gaan met een ander; dat lijkt mij een mooi onderwerp om zo, in deze kersttijd, eens aandacht aan te besteden. Wat is dat en wat voor een invloed heeft dat op het leren en dus het onderwijs? Ik denk dat in deze tijd waarbij ieder een facebook vol “vrienden” heeft, het van extra belang is aandacht te hebben voor positieve menselijke relaties. Relaties die je
In een aantal blogs zal ik onderwerpen aansnijden die te maken hebben met de ontwikkeling van kleuters en het kleuteronderwijs. Dit is deel 4 over dé methode voor kleuters. Ik was net afgestudeerd en werkte als groepsleider op een Medisch Kleuterdagverblijf. Tijdens een bespreking werd vanuit de staf gevraagd welke leermiddelen ik had ingezet om de kinderen de kleuren bij te brengen. Ik had nog geen onderwijsachtergrond en stond met
Het Sinterklaasfeest kent een rijke traditie in Nederland. We vieren het uitbundig met liedjes, cadeaus, surprises, verkleedpartijen en snoepgoed. En het mooie verhaal van Sint Nicolaas, zijn paard, zijn knechten, het dikke boek en het verre, verre Spanje. Belangrijk onderdeel van deze viering is het geloven in Sinterklaas. Kinderen wordt van jongs af aan het verhaal van Sinterklaas verteld alsof hij nu nog steeds fysiek echt bestaat. Alle volwassenen doen
Natuurlijk wil elke opvoeder het beste voor zijn kleuter. Daar zijn dan ook hele boeken vol over geschreven: Vaak met zeer tegenstrijdige adviezen. Ik denk echter dat de beste raadgever het kind zelf is; een mens die wil groeien en zich wil ontwikkelen. Maar hoe luister je naar een kleuter? Kan hij alles wat voor hem van belang is al omzetten in taal? Of luister je naar de nonverbale signalen?
In een serie blogs over kleuters, zal ik een aantal onderwerpen aansnijden die te maken hebben met de ontwikkeling van kleuters en het kleuteronderwijs. Deze keer deel 2 over structuur: “Kinderen hebben structuur nodig!” is een veel gehoorde opmerking, waarbij met het begrip “structuur” vaak wordt bedoeld een van buiten opgelegd stramien, waar het kind geen enkele invloed op heeft. Structuur die ingezet wordt om kinderen aan te zetten tot
In de komende blogs zal ik een aantal onderwerpen aansnijden die te maken hebben met de ontwikkeling van kleuters en het kleuteronderwijs. Spelen Spelen spelen spelen! Mijn grootste pleidooi voor de kleuters is: laat de kinderen spelen! Tot mijn grote spijt zie ik dat er steeds meer de neiging ontstaat om peuters en kleuters in een keurslijf van een gestructureerde school te proppen. Het lijkt wel of de kennis over
Vaak vragen mensen mij of leerlingen van Aventurijn ook naar een universiteit kunnen. Oudleerlingen werden aangenomen op MBO en HBO opleidingen, maar tot nu toe had nog niemand de wens het bij een universiteit te proberen. Tot vandaag Pepijn als eerste bewees dat die universiteit inderdaad mogelijk is! Pepijn heeft zich als autodidact ontwikkeld tot ICT programmeur en als zodanig heeft hij op diverse plekken interessant werk kunnen doen. Hij
Het is elk jaar weer bijzonder om mee te mogen maken dat leerlingen die hier vele jaren geweest zijn, hun schoolperiode afsluiten. Dit doen wij altijd tijdens een kamp. Dit is één van de hoogtepunten van het jaar. We zien kinderen groeien, samen zijn en genieten; en dat wordt tijdens zo’n kamp weer zó zichbaar. Dit jaar was het ook weer grote pret: zwemmen in de regen, boogschieten, aikido, dansen,
Aventurijn is een kleine school. Dit betekent dat er veel ruimte is om ieder kind te begeleiden. Onze visie in één zin: kinderen willen altijd leren wat ze nodig hebben in hun leven. Onze oud-leerlingen stromen door naar opleidingen in het mbo, hbo of universiteit. Ook zonder vmbo-diploma is mbo-onderwijs te volgen, is onze ervaring. Er is duidelijk een ontwikkeling bezig in onderwijsland: steeds meer scholen gaan zien dat er andere dingen
Kinderen hebben hier vaak het idee dat zij op Aventurijn vooral spelen. Een activiteit van vandaag liet weer eens zien hoe het leren verborgen kan zitten in een speelse activiteit. Een aantal kinderen maakten Hexaflexagons. Gelijkzijdige driehoekjes die samen gevouwen een zeshoek vormen. Wat een denkwerk om te snappen hoe het geheel goed te vouwen en betekenen. Je kon de hersens horen kraken. Weet je wat een hexaflexagon is? Sofie
Heb je dat nou ook, dat het soms lijkt of kinderen steeds eerder volwassen moeten worden? De reclames, de liedjes, alles gaat over onderwerpen die eigenlijk nog niet echt bij kinderen horen; liefde, sex, competitie etc. De ontwikkeling van het creatieve denken krijgt geen ruimte meer. Alles is voorbedacht en kinderen imiteren dat wat hen voorgekauwd wordt. Ook in het onderwijs zie je die druk. Kinderen moeten zo jong
In het kader van de actie: “500 quotes over verrijkend onderwijs” vroeg ik Tijn Touber een stukje te schrijven. Dit is wat hij mij terugmailde: ‘Toon Hermans schreef ooit: “Wat wil je later worden, vroeg de juf? Het was in de derde klas. Ik wist het niet. Ik dacht dat ik al iets was.” Natuurlijk is het belangrijk om van alles te leren, maar belangrijker wellicht is dat kinderen vertrouwen hebben in wie
Paasfeest, een feest waar vanuit zoveel culturen verhalen te vertellen zijn. Dit jaar vertelde ik over de uittocht van Mozes uit Egypte, maar ook over de kruisiging van Jezus. Ademloos luisterden ze, sommigen met tranen in de ogen. Oerverhalen, die onafhankelijk van je geloofsovertuiging zó krachtig zijn dat je ze telkens weer kunt horen. Zoals steeds bij dit soort gelegenheden viel het mij ook dit keer weer op hoe aandachtig
“Wie doet er mee met het “matten spel ?!” Twee kinderen vragen jong en oud om mee te doen met het spannende buitenspel. Met veel enthousiasme wordt er een moment vastgesteld wanneer iedereen kan: om 11.00 uur buiten op het grasveld. Op het voorstel van een begeleider om van te voren de regels goed af te spreken wordt niet ingegaan. “Hoezo, we kennen de regels toch?” Dat er de afgelopen
Soms denk ik wel eens bij scholen als Aventurijn en andere vernieuwingsscholen; “Hoezo vrijheid om te leren wat je wilt?” Hoelang ga je wachten tot een kind vraagt om rekenen, geschiedenis of taal? Natuurlijk is er een innerlijke leerdrang en willen alle kinderen uiteindelijk graag kunnen lezen en schrijven en zijn ze nieuwsgierig naar de wereld om hen heen. De vraag om traditionele leerstof is er dan ook regelmatig, ook
“Wie is de mol”, dat leek een groep van 12 jarigen wel wat; net als op TV! Het spel werd omgedoopt tot “wie is de mol in Egypte” . Vol enthousiasme gingen ze aan de slag. Vorige week moesten ze hiërogliefen ontcijferen en uitrekenen, vandaag werden er schaalmodellen van de piramides gemaakt in de zandbak. Een spel dat motiveert en ondertussen wordt er gerekend. Dat lijkt toch de ideale onderwijssituatie
Soms horen wij tot onze verbazing dat mensen in het dorp denken dat wij een school zijn voor hoogbegaafde kinderen, of juist zwakbegaafde kinderen of kinderen met leerproblemen…. in ieder geval iets speciaals. Als ik dan voor mijzelf na ga welke kinderen op school nu werkelijk een stempel hebben, dan zou ik er de dossiers op moeten naslaan. Zo kijken wij namelijk doorgaans niet naar de kinderen. Iedereen is anders,
Onderwijsvernieuwing is “hot”momenteel. Er is zelfs een speciale commissie vanuit de overheid die zich bezig houdt met hoe het onderwijs er in 2032 uit zou moeten zien. Er zijn steeds meer initiatieven waar men de kinderen en jongeren ruimte geeft zichzelf te ontwikkelen, anders dan op de ons bekende wijze: Computers, projecten, eigen inbreng etc. Prachtig! Wie had dat 15 jaar geleden gedacht? Er zijn zelfs al initiatieven die dit
Leraar Soms zie je ze nog, Mensen die leraar zijn Leraar ómdat ze mens zijn Leraar omdat ze kinderen mens laten zijn Leraren die ondanks het systeem Kinderen helpen groeien. Mensen die voorleven Mensen die zich ontwikkelen Mensen met een hart op de juiste plaats Mensen die voorbeeld zijn. Soms ontmoet je ze op school Vaak juist er buiten. Wij kunnen altijd échte leraren gebruiken! Dus neem gerust contact
Herken je dat, dat het lieve gezeglijke meisje van 9, ineens kritiek op je heeft, dingen stom vindt of saai. Ligt het aan jou, aan de school of is er iets aan de hand met je kind? Ik ging in het kader van een ouderavond over dit onderwerp op zoek naar een theoretisch kader waarbinnen dit gedrag te plaatsen is. Ik kwam, net als 25 jaar geleden uit bij het
Afgelopen week had ik het er met mijn collega over dat wij het idee hebben dat het voor de huidige tiener populatie op school erg moeilijk is om werkelijk bij hun eigen motivatie te komen. Alsof de motivatie vanuit de buitenwereld komt ; een vervolgopleiding, hun ouders, overtuigingen over wat zou moeten etc. Dit zet hen niet werkelijk aan tot het zelfstandig ondernemen van activiteiten. Voor een deel hoort dat
Op Aventurijn komen regelmatig gasten een dagje of langer meedraaien. Een veelgehoorde opmerking is dan: “De kinderen zijn hier zo wijs!” Kleuters met heldere ogen die vragen stellen, kinderen van 10 jaar die uitleggen hoe een vliegtuig werkt, twee kinderen die onderling in serieus gesprek zijn over het einde van het heelal, of een tiener die perfect in staat is te reflecteren op haar eigen gevoelens en gedrag. Laatst had
Als je de binnenplaats van Aventurijn oploopt is het eerste dat opvalt het dierenhok: geiten en schapen komen je nieuwsgierig begroeten en kippen scharrelen rond. Leuk die dieren,maar waarom is het zo essentieel dat kinderen met dieren in de omgeving opgroeien. Deze vraag kan ik op meerdere “lagen” beantwoorden. Een wat filosofische reden is dat ik denk dat het goed is dat alle lagen van leven op aarde vertegenwoordigd
Het is altijd fascinerend om te zien hoe coöperatieve spellen werken. Kinderen werken samen, overleggen, nemen een positie in ten opzichte van de ander. Er is bijna altijd een ontspannen sfeer want ieder draagt zijn steentje bij om het geheel tot een goede einde te brengen. Mijn collega kwam met het volgende spel dat met veel enthousiasme werd gespeeld: Je hebt nodig: 6 plastic bekertjes en een elastiekje met daaraan
Boeiend vind ik steeds het samenspel tussen de individuele leerdrang van het kind en de invloed van anderen daarop. Natuurlijk kan je zeggen dat de kinderen hier kunnen leren wat zij zelf willen. Maar in hoeverre komt dat willen werkelijk vanuit het wezen van het kind? Of wordt het daarbij steeds beïnvloed door de omgeving : soms heel duidelijk, soms ongemerkt. En als je dit weet kan je je
In de 15 jaar dat ik nu bezig ben met Aventurijn merk ik dat conflicthantering voor onenigheid die tussen volwassenen rijst, bijna net zo belangrijk is, als alles wat er rondom de kinderen speelt. “Volwassenen zijn voorbeeld voor de kinderen” is één van onze motto’s . Dat geldt dus ook voor de conflicten tussen ouders, begeleiders en vrijwilligers. Hoe gaan wij met elkaar om en hoe lossen we dat op?
Gisteravond was het weer zover: Kerstfeest op Aventurijn. “Dit is de leukste dag van het jaar!” aldus één van de kinderen. Wat maakt zo’n feest nu zo waardevol? de kerstboom, het eten, de feestkleding, hét kerstverhaal? Uiteraard draagt alles bij aan het feestelijke tintje. Maar het mooiste is toch elke keer weer het werkelijk sámen zijn. Dingen voorbereiden voor een ander, verrassingen maken en dan genieten van al die blije
tagiaires maken film over Aventurijn Posted on 9 december 2014 by Hannah de Vos-Beckers Sanne Elshof en Paul Koning maakten tijdens hun stage een film over Aventurijn: http://youtu.be/WViEJs8hius Posted in: Algemeen, blog schoolleider, Informail Berichten, Publiciteit. Geef een antwoord Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met * Reactie Naam * E-mail * Site Mijn naam, e-mail en site bewaren in deze browser voor de volgende keer wanneer ik een reactie plaats. Check here to Subscribe to notifications for
Vandaag had ik een gesprek met een collega waarin wij ons realiseerden dat de manier waarop Aventurijn werkt toch wel heel anders is dan hoe de meeste docenten gewend zijn om les te geven. We merken steeds weer hoe moeilijk het is voor ouders en (nieuwe) begeleiders om dat wérkelijk te doorgronden en er ook op te vertrouwen. Je kunt natuurlijk wachten tot de student vraagt om bijvoorbeeld een wiskundeles
Vandaag zou er bezoek komen van iemand die de hangdrum bespeelt. Deze meneer was uitgenodigd omdat een aantal jongeren had aangegeven dat leuk te vinden. Maar vandaag…..”Geen zin”, “Ik ga niet hoor”, “boeie!” Tja en dan staat er iemand die speciaal is gekomen, wat doe je dan? De begeleider koos ervoor voet bij stuk te houden en de jongeren te wijzen op hun verantwoordelijkheid dat als iemand speciaal voor hen
Vandaag zaten heel wat kinderen vrijwillig aan tafel om te schrijven. Te schrijven? Hoe krijg je kinderen vrijwillig aan het schrijven?….. Enthousiasme! Enthousiasme van wie? Van de begeleiders, de kinderen en de ouders. Enthousiasme werkt aanstekelijk en inspireert Vandaag was er een activiteit rondom het maken van een poëzie-album. Je kent ze wel; van die suikerzoete rijmpjes, plaatjes met glitter, maar ook persoonlijke gedichten en prachtige tekeningen. Ouders en begeleiders
Wat kan de sfeer toch per dag verschillen. Gisteren werden er kruisbogen getimmerd, waren er heftige emoties en mooie gesprekken over wapens, oorlog en ruzie. Vandaag daarentegen ontstond er een winkel waar je geluk kon kopen. Er werden betaalpasjes gemaakt, een pinautomaat, rekeningen geschreven en natuurlijk dingen bedacht waar je een beetje gelukkiger van kan worden. En dat zijn er best veel: een mooi hartje met fijne tekst, een lekkere
Oud-leerling Jurriaan de Vos was te gast bij een programma over opvoeding van de EO. Hij vertelde gedurende 5 minuten over zijn ervaringen op Aventurijn. Jurriaan is afgestudeerd theatermaker en studeert momenteel verder aan de mime opleiding van de Hogeschool voor de Kunsten in Amsterdam (AHK). Op Aventurijn was dit programma weer aanleiding tot mooie gesprekken die ontstonden bij de tieners toen we gezamenlijk dit filmpje bekeken. Hoe vrij ben
De opdracht was : bouw een brug van papier (a4), touw, lijm/tape die een meter kan overbruggen. Vol enthousiasme gingen een aantal kinderen van 8-17 aan de slag. Bestaande bruggen werden bekeken; hoe bouw je een sterke brug maar ook een die niet al te duur is, wat is trek en druk, maak je een hangbrug, vakwerkbrug of een stijve overspanning. Al gauw hadden de kinderen door dat papier sterker
“Geschiedenis heeft geen nut, daar doe ik dus niet aan….” Dit is een veel gehoorde uitspraak in de tienergroep. Voor mij altijd een uitdaging om hen te laten ervaren wat en hoe geschiedenis heel erg actueel kan zijn en kan uitdagen tot denken, filosoferen en bewustwording. Afgelopen donderdag nam ik een bijlage uit de krant mee over “Market Garden”: de grootste geallieerde invasie in Nederland die helaas niet slaagde waardoor
Als er een nieuw kind in de groep komt kan dat heel wat verschuivingen en onrust oproepen. Sommige kinderen benaderen een nieuwe groep heel voorzichtig en afwachtend en veroveren zo hun plekje. Anderen hebben een wat meer extroverte wijze van binnenkomen. Zij plonzen als het ware in de groep en veroorzaken daarmee heel wat gesputter en beweging. Zo ook de nieuwe knul (13)die vorige week op school kwam. Eerdere ervaringen
Het regent, de blaadjes vliegen met een windvlaag voor mijn raam langs. Het is weer tijd voor gezelligheid: een spelletje met…warme chocola. Een potje Monopoly, memory, Mens erger je niet. Wat je noemt de bekende gezelschapsspellen. Mijn ervaring is echter dat het “gezellige”vaak overschaduwd wordt door de strijd. Strijd om te winnen, verdriet om verlies, vals spelen, beter willen zijn dan de ander…. Op Aventurijn gebruiken wij al jaren
Wat is er mooier dan kinderen te raken met kunst. Kinderen laten ervaren dat sommige dingen haast niet in woorden te vatten zijn. Soms zijn er van die momenten dat dat lukt; kleine pareltjes. “Aria”is een stuk voor fagot solo van Ruud van Eeten. Ik vertelde de kinderen dat een aria meestal een gezongen muziekstuk is in een opera. De zanger speelt toneel en bezingt met woorden iets dat hij
Met emoties leren omgaan, dat is pas lastig! Wat is het toch lastig soms om zonder te oordelen een ander mens zijn eigen processen door te laten maken. Voor kinderen, maar ook voor ouders. Hoe moeilijk om je eigen referentiekaders los te laten en de ander als mens in ontwikkeling te zien. Dagelijks hebben wij gesprekjes met kinderen om hen bewust te maken van het feit dat iedereen dingen
Een kind leert lopen omdat het om zich heen mensen ziet lopen. Het valt, staat op, valt weer, probeert nog eens, net zolang tot het lukt. Niemand zal het in zijn hoofd halen om het kind te vertellen dat het zijn ene voet voor de andere moet zetten, niet te ver voorover moet leunen en vooral niet door de knieën moet gaan. Het kind leert al doende. Het ene kind
In verband met de verhuizing naar het nieuwe gebouwis er momenteel tijdelijk geen leerwinkel. Wij hopen er in de toekomst weer mee te kunnen starten. Wel zijn wij weer afhaalpunt van biologische groenten pakketten ( de Zonnegaard) en van biologische producten ( van Haver tot Gort) Wat is nou leuker dan winkeltje spelen? In een ‘echte’ winkel spelen natuurlijk!! Dus besloten we in 2008 jaar te zoeken naar een manier
Een onderscheid maken tussen Middelbare school en basisschool is voor ‘Aventurijnse’ begrippen onnatuurlijk. Immers de ontwikkeling van een mens gaat ononderbroken verder. Wij hanteren dan ook bij voorkeur de term “Doorlopend Onderwijs”.Ook de jongeren leren op hun eigen wijze dat wat voor hen van belang is. Wel zien we dat kinderen vanaf een jaar of 12 in een andere ontwikkelingsfase komen, en dus andere vragen stellen en andere behoeften hebben.Van
AVENTURIJN: AL SINDS 2000 VERNIEUWEND ONDERWIJS! Aventurijn is een kleine school waar kinderen leren van wat het leven te bieden heeft. Ieder kind ontwikkelt zich op zijn eigen unieke wijze en wordt daarin gehoord en gezien. Onderstaande uitgangspunten zijn kenmerkend voor het onderwijs op Aventurijn * Op Aventurijn kunnen kinderen naadloos doorontwikkelen van 4-18 jaar. * Een evenwichtige sociaal-emotionele ontwikkeling is voorwaarde om te leren en te leven. * Er
Hannah Beckers-de Vos maakt heel wat mee als schoolleider van deze avontuurlijke school. Lees hier haar ervaringen met en observaties van kinderen, leren en het leven!
Wat ik regelmatig tegen kom zijn ouders die in een oprechte poging om naar hun kinderen te luisteren, vooral bezig zijn hun kind “happy” te maken. Want welke ouder wil dat nou niet: een blij, vrolijk en tevreden kind? Maar heeft het streven naar een “happy” kind ook schaduwzijden? Ik denk het wel. Als je als opvoeder continu bezig bent met je kind gelukkig te maken, zou je wel eens bedrogen uit de bus kunnen komen. Want….wat is gelukkig? Een kind dat altijd zijn/haar zin krijgt omdat ouders bang zijn dat het niet “happy “ is? In mijn ogen is een gelukkig kind een kind dat kan opgroeien in een omgeving waar het leert met allerlei emoties om te gaan. Waar het leert voor zichzelf op te komen, leert om te gaan met kinderen die soms niet zo aardig zijn, grenzen van anderen tegenkomt en teleurstellingen leert verwerken. Dus ja,
Op Aventurijn kan je leren lezen, schrijven en rekenen op heel veel verschillende manieren; spelenderwijs, creatief, zingend, puzzelend en….uit gewone rekenboekjes. Gisteren tijdens de ochtendkring van de groep 7-12 jarigen, had de begeleider een stapel rekenwerkboekjes neergelegd en de kinderen gevraagd er eens in te kijken of er iets bij zou zitten dat zij interessant zouden vinden. Voor ons was dit een super boeiende gelegenheid om de kinderen nóg beter te leren kennen. Sommige kinderen wilden er niets mee en gingen hun eigen gang. Een jongentje, normaal een lekkere stuiterbal, pakte direct een kleurig boekje en begon heel geconcentreerd te werken. Een paar meisje zochten een boekje uit en wilden het ook wel mee naar huis nemen om daar verder te gaan. Een van de kinderen wilde wel, maar niet zo’n “gewoon” rekenboekje; voor haar was er een boekje om kubussen te tekenen. Eén van de jongens pakte een schriftje,
De feestdagen komen er weer aan; dat betekent dat er her en der weer veel geschonken en ontvangen wordt. Materieel en immaterieel. Wij proberen de kinderen bij te brengen dat je blij kunt zijn met een vriendelijk woord, of een kleinigheid vanuit het hart geschonken. En kan je dat wat je geschonken wordt ook ontvangen? Vandaag had één van de kinderen zelfgemaakte pokemon kaarten uitgedeeld. Even later werd er druk geruild en gespeeld met de kaarten. Maar heeft iemand ook aan de gulle gever een “dank je wel” gezegd? Wat ook erg lastig is aan geven en ontvangen is: “durven vragen”. Dat ga ik bij deze maar eens oefenen: Na de brand is er veel aandacht en geld gegaan naar de bouw van de school en het weer vinden van de basismaterialen. Langzamerhand zijn wij echter wel toe aan wat nieuw speel- leer materiaal. Dus mocht je dit jaar overwegen
In het tijdschrift Pure child verschijnt regelmatig een artikel van Hannah de Vos-Beckers over Aventurijn en alles wat daaromheen gebeurt. Deze keer ging het nummer over thuisonderwijs. Thuisonderwijs op school In 2000 richtten Hannah de Vos-Beckers en Michaël de Vos de niet-bekostigde school Aventurijn op. Zij wilden een plek creëren waar kinderen in vrijheid kunnen opgroeien; een plek waar leren van het leven centraal staat. In die tijd was dit concept nog onbekend in Nederland en ook het begrip “B3- school” of particulier onderwijs was onbekend. De onderwijsinspectie en leerplichtambtenaren hadden geen idee hoe ze met dit fenomeen om moesten gaan. Dat betekende pionieren, rechtszaken en veel studie naar wet en regelgeving op het gebied van onderwijs in Nederland. Ondertussen bestaat Aventurijn ruim 20 jaar en heeft het onderwijsconcept zich bewezen. Kinderen op Aventurijn voldoen aan de leerplichtwet en hebben nog lichtjes in de ogen. Maar er zijn ook heel wat kinderen
Ik las laatst een berichtje van iemand dat haar kind 178 toetsen in een jaar had….. Wat doen deze testen, toetsen en examens met een kind, met een mens…Waarom kiezen wij op Aventurijn heel bewust voor het niet verplichten van examens en toetsen? Wat test een test? Test hij wat je weet of kan, of wat je onder druk nog weet te presteren? Hoevaak zie ik dat kinderen op het moment dat er druk op een opdracht staat, gaan onderpresteren…. Vaak zijn het dan ook nog eens onderwerpen die voor het kind geen belang hebben, of waar hun interesse niet ligt. Wij vinden op Aventurijn dat het belangrijk is dat kinderen leren te vertrouwen op wat zij zélf vinden en goed kunnen. Het oordeel van een ander is daarbij van secundair belang. En dus: wat doet de uitslag van een toets met het zelfbeeld van de leerling? Durft het nog
In de ruim 20 jaar dat ik bezig ben met vernieuwend onderwijs, heb ik veel scholen zien komen en gaan. Allemaal mensen die enthousiast aan de slag gingen, maar na één of twee jaar het niet meer konden bolwerken en de school weer moesten sluiten. Waarom? Om heel verschillende redenen: onenigheid in de leiding, financiën, inspectie, overspannen begeleiders, te weinig leerlingen etc. etc. Ook ik heb al die zaken mee gemaakt binnen Aventurijn en kan heel goed begrijpen dat mensen het bijltje erbij neergooien. Het is best lastig, een school opbouwen. Maar al die particuliere schooltjes die steeds weer stoppen, dat is ook niet goed. Niet voor de betrokken kinderen en niet voor de naam van het particulier (democratisch) onderwijs in Nederland, dat toch al met heel wat vooroordelen te kampen heeft. Als je bezig bent een particuliere school op te zetten, denkt je wellicht dat dat alles voor jou niet
Onderwijsvernieuwing en bekostiging Aan de ministers Wiersma en Dijkgraaf leden van de Tweede Kamercommissie OCW Loenen 21-1-2022 Geachte meneer Wiersma en meneer Dijkgraaf, Allereerst van harte gefeliciteerd met uw beider nieuwe functies als minister; veel wijsheid toegewenst met uw werkzaamheden binnen dit uiterste gevarieerde en wezenlijke werkveld. Al meer dan 25 jaar ben ik werkzaam als onderwijspionier. Dit heeft geresulteerd in de vernieuwende school “Aventurijn” in 2000. Wij kozen er principieel voor om zoveel mogelijk los te functioneren van het bestaande systeem. Werkelijke vernieuwing is immers bijna onmogelijk in een bestaand stelsel van regels en wetten. Vernieuwing gaat juist over iets totaal anders. Dit betekent dat onze school een B3-school is, onder toezicht staat van de inspectie van het onderwijs, maar geen subsidie ontvangt. In al die jaren heb ik gezien hoe vanuit het reguliere systeem pogingen tot vernieuwing zijn ondernomen; denk aan passend onderwijs, ervaringsgericht onderwijs, brede school, etc.
Hannah de Vos-Beckers schrijft regelmatig over haar ervaringen op Aventurijn in het tijdschrift Pure Child. In het nummer Het authentieke kind schreef zij onderstaand artikel: Het thema van dit nummer mij aan het denken: wat is “authentiek” nou precies? Het is zo’n woord waar je wel een beeld bij hebt, maar om het nou exact te beschrijven….dus ik zocht het op: “Echt, niet vervalst of nagemaakt, trouw of gelijk aan het origineel” Dat is mooi! Want dát is wat je wilt: dat je kind opgroeit, trouw blijvend aan het origineel, aan dat wie het in wezen is. Dat is dus ook een mooie uitdaging voor op school. Hoe laat je kinderen onvervalst leren, terwijl je wel vanuit de wet en regelgeving een mal hebt gekregen waarbinnen je , soms wel 30 kinderen tegelijk, moet zien te passen. Dat gaat mijns inziens lastig, niet vanwege de onwil van de leerkrachten, maar omdat
Hannah de Vos-Beckers schrijft regelmatig in het tijdschrift Pure child Deze keer over intuïtief onderwijs. Op de meeste scholen weet men hoe een kind leert. Je hebt immers methodes, die volg je, en dan is het automatische resultaat dat aan het einde van de rit het kind de stof min of meer kent. De vraag is echter of dit voor alle kinderen wel de juiste weg is. Er vallen immers veel kinderen uit. Zij krijgen dan een stempel of gaan met tegenzin naar school. De vraag is of een meer intuïtieve benadering effectiever kan zijn. Op Aventurijn wordt het onderwijs meer op een intuïtieve wijze aangevlogen. Hannah de Vos-Beckers, oprichter en schoolleider, vertelt er meer over. Leren in een lijn Het traditionele leren, noem ik wel :”leren in een lijn” ofwel ééndimensionaal leren. Daar tegenover staat het 3 D leren: kinderen die leren vanuit een geheel, een context; van het één
Artikel van Hannah de Vos-Beckers in het tijdschrift Pure Child Faalangst? Spelen maar! Hannah de Vos-Beckers is schoolleider en begeleider op de vernieuwende school Aventurijn. Zij richtte deze 20 jaar geleden op met haar man Michaël de Vos. De kinderen leren er van het leven, ieder op zijn/haar eigen, unieke manier. In dit artikel gaat zij in op faalangst bij kinderen. Waar ontstaat het en wat zouden we thuis en op school anders kunnen doen om kinderen te helpen deze angst te overwinnen. Wat is dat toch met angst? Overal steekt het de kop op en vaak beperkt het ons om te stromen en te leven. Terwijl het natuurlijk juist een overlevingsmechanisme zou moeten zijn. Ook bij kinderen zien we veel kleine en grote angsten. Angsten die ze overnemen van volwassenen, maar ook angsten die ogenschijnlijk nergens vandaan komen. Faalangst is iets dat ik bij heel veel kinderen zie; hoe komt
Dit artikel schreef Hannah de Vos-Beckers, oprichter en schoolleider van Aventurijn over ADHD in het tijdschrift Pure Child Hannah de Vos-Beckers is schoolleider en begeleider op de vernieuwende school Aventurijn. Zij richtte deze 20 jaar geleden op met haar man Michaël de Vos. De kinderen leren er van het leven, ieder op zijn/haar eigen, unieke manier. Alle Dagen Heel Druk….nou en? In dit artikel gaat zij in op wat het stempel ADHD zegt over het onderwijs. Hoeveel ADHD stempels zouden er gegeven worden als wij het onderwijs anders inrichten? Het klinkt misschien raar voor iemand met ruim 20 jaar onderwijs ervaring, maar voor het schrijven van dit artikel heb ik Wikipedia er nog eens op nageslagen; wat is ADHD precies? De reden dat ik dit deed, is dat ik in mijn dagelijkse praktijk mij slechts van 1 kind ( 15 jaar geleden) herinner dat hij het stempel ADHD had. Hoe is
Sinds kort schrijft Hannah over haar ervaringen op Aventurijn ik in het tijdschrift PureChild Eigen leiderschap in het onderwijs Als je ervan uit gaat dat een kind zijn eigen leven mag leiden en vormgeven: hoe doe je dat dan? Laat je een kind altijd alles zelf bepalen? Wat is dan je plaats als ouder of leerkracht en kan je zomaar alles aan een kind overlaten…? Op Aventurijn is dat eigen leiderschap juist het uitgangspunt binnen het onderwijs. Kinderen bepalen hun eigen leerweg. Bovenstaande vragen komen dan ook regelmatig voorbij en vormen een mooi uitgangspunt om de visie continue bij te schaven en te nuanceren. Hannah de Vos-Beckers, oprichter en begeleider op Aventurijn vertelt er meer over. In mijn optiek komt ieder mens hier op aarde met een bepaald levensdoel dat ont-wikkeld mag worden. Doorgaans weten wij nog niet hoe dat er uit zal gaan zien en wat daar precies voor
Als je het hebt over volwassenen als voorbeeld, denk je al gauw aan vaardigheden die een kind leert van volwassenen: rekenen, koken, timmeren… Ik denk echter dat er een veel grotere leer-kracht is die wij vaak over het hoofd zien maar héél erg belangrijk is. Dat zijn de levenslessen die volwassenen, meestal onbewust, overdragen aan kinderen. Dat zijn de lessen die overal, continue aanwezig zijn: Hoe ga jij zelf als volwassen mens met de gebeurtenissen in het leven om? Die lessen zijn er de hele dag door, tijdens het koken, tijdens de rekenles, tijdens de ruzie met je schoonmoeder…. Kinderen pikken onbewust op of jij kookt met plezier, de rekenles met enthousiasme geeft of je schoonmoeder met respect benadert. Dat vormt hen op de diepere lagen. Hoe ziet dat er dan concreet uit op Aventurijn? Ik denk dat het van groot belang is dat de volwassenen om het kind heen,
Muziek maken met en voor kinderen. Dat kan op héél veel verschillende manieren. Meestal denk je op een school aan muziek maken met de kinderen. Dat is natuurlijk erg belangrijk en héél erg leuk. ( zie ook “muziek maakt slim“) Op Aventurijn wordt daar momenteel een muziekruimte voor ingericht, maar in de klaslokalen kan uiteraard ook gezongen en gespeeld worden. Zo maakten een paar kinderen laatst een eigen liedje voor zang, harp en xylofoon. Of zelfs voor harp en knikkerbaan… Een paar maanden terug zijn wij gestart met “Muziek op Maandag”; Elke maandagmorgen is er bij binnenkomst levende muziek te horen op Aventurijn. Een ouder, begeleider of vrijwilliger speelt rustgevende muziek. Muziek gemaakt door mensen die al lang geoefend hebben en een mooie sfeer kunnen creëren . Volwassenen en kinderen wordt gevraagd zachtjes binnen te komen, gesprekken worden op fluistertoon gevoerd, of in een ruimte waar het de muziek niet
Alweer een lockdown! Dat betekent voor een school als Aventurijn die geen overheidsondersteuning krijgt, dat er nu wél inkomsten zijn die we missen. Ouders die het schoolgeld ineens niet meer kunnen betalen, nieuwe aanmeldingen die niet kunnen komen proefdraaien, of hun komst uitstellen etc. Gelukkig zijn er altijd al donateurs geweest die ons werk een warm hart toe dragen, maar nu zouden we best een extra steuntje in de rug kunnen gebruiken. Kortom wil je ons helpen om deze mooie plek voor kinderen te kunnen blijven vormgeven? Dat kan op verschillende manieren: Alvast enorm bedankt namens alle ouders en kinderen op Aventurijn! Posted on 18 december 2020 by Hannah de Vos-Beckers Posted in: Algemeen, blog schoolleider, Informail Berichten, Publiciteit.
Dit is een vraag die regelmatig gesteld wordt, als mensen horen dat kinderen zelf kiezen wat ze leren. Deze vraag heeft natuurlijk een aantal aspecten in zich: – Wat is leren? – Wat versta je onder “genoeg”? – Wanneer bepaal je of er genoeg geleerd is? – Waar komt deze vraag uit voort? De eerste vraag die je je zou kunnen stellen is: “wat is leren”? Is dat rekenen uit een boekje, of ontleden, of alle plaatsnamen van Noord Holland kunnen opdreunen… Kan je ook “niet-leren”? Is leren alleen cognitief? Op Aventurijn gaan we er van uit dat ieder kind de wereld in wil en daar vaardigheden voor op wil doen. Wat die vaardigheden zijn is voor ieder mens anders. Dat kan variëren van wiskunde, tot koken, van leren communiceren tot leren omgaan met je eigen emoties. En ja; leren doe je de hele dag door, ook als je ogenschijnlijk
Feest vieren doen we graag op Aventurijn. Feesten markeren het jaar, en we merken dat de kinderen zich er op verheugen. Elk jaar terugkerend, maar toch ook steeds weer héél anders. Momenten van samenzijn, plezier en verbondenheid. Vandaag was het Michaëls feest. Dit is een oogstfeest, maar ook een feest over moed. Michaël versloeg de draak; hoe moedig ben jij? We begonnen de dag in onze nieuwe grote zaal. Ik vertelde het verhaal van Solveigh en de draak; een sprookje met een diepere laag voor de tieners. Marijn en Marieke illustreerde dit op een zeer beeldende wijze; een brullende draak, een dappere prinses en een happy end. De sfeer was gezet: wat een pret! Na deze introductie ging ieder zijn eigen zaken doen: rekenen, studeren, lezen, hutten bouwen, naaien etc. De kleuters maakten heerlijke appelmoes, en op het kampvuur werd drakensoep gebrouwen. Gezellig samen in de moestuin smullen om kracht te
De derde dinsdag van September… Vorige week kondigde de inspectie aan dat zij een gaatje in hun agenda hadden en graag vandaag langs wilden komen. Ach waarom ook niet; het is Prinsjesdag, we zitten midden in de verhuizing, de nieuwe w.c.’s werken, er lopen nog wat bouwers rond en vandaag zou het sedum-dak worden gelegd. Vanochtend begonnen de inspecteurs ieder bij een andere groep in de ochtendkring. De ochtendkringen zijn belangrijk op Aventurijn: dat zijn gezamenlijke momenten waarbij we zaken bespreken en een kleine of iets grotere activiteit doen. Bij de tieners werden vandaag de miljoenen verdeeld; wat vind je belangrijk, waar moet het geld heen? Volop discussie en overleg. De jongere kinderen hadden een schatkist in de groep staan; daarin zat het zgn gouden Montessori reken materiaal. Iedere “minister”mocht zijn “potje goud”verdelen. Prachtig om te zien hoe intensief ze bezig waren; je kon hersens horen kraken: Tien, honderd en duizend!
Twee muziekstudenten zouden komen stage lopen toen de lockdown roet in het eten gooide. Maar daar lieten zij zich niet door weerhouden! Anne van Brunschot componeerde een lied voor Aventurijn, thuis namen de kinderen alvast geluiden op. Gemma Luz Bosch kon na de lockdown wel op school zijn. Zij improviseerden, speelden piano, zongen, maakte kleifluiten en bovenal: nam zij met de kinderen bijgaand filmpje op. Tijdens het slotfeest rond het kampvuur, weet ik nu al wat er gezongen zal worden. Bedankt dames! klik hier voor onze aventurijn videoclip Posted on 6 juli 2020 by Hannah de Vos-BeckersPosted in: blog schoolleider.
Vandaag beginnen we met een groep kinderen van 6-12 jaar. De tieners zijn er nog niet ivm de Coronamaatregelen. In de ochtendkring wordt er al honderd uit gebabbeld: soms wel lastig om even te luisteren naar wat andere te zeggen hebben; misschien moet ik maar weer eens een talking stick maken. Ik vertel hen wat er vandaag allemaal te beleven is: muziek, techniek, proefjes en knutsels met licht en kleur. We oefenen met z’n allen even het nieuwe Aventurijnlied dat een muziek stagiaire voor ons heeft gemaakt. De kring is afgelopen: zzzoefff iedereen rent meteen naar dat waar hij/zij zo’n zin in heeft om aan te beginnen: Knex, zandbak, chillen, Dj nummer schrijven, drumles etc. Een aantal kinderen kijkt naar de regenboog die je kunt maken met de zon, een glas water en een kartonnetje. Al snel ontdekken ze ook de bak met kosteloos materiaal: Ze gaan een huis bouwen
Aventurijn is ontstaan vanuit het idee dat ieder mens hier op aarde komt met een “plan”. Wat dat is weet niemand nog. Om het kind de gelegenheid te geven zich volgens zijn eigen “ziels plan” te ont-wikkelen is een rijke voorbereide omgeving nodig, waar het kind de vrijheid krijgt om op zijn eigen wijze te groeien. Uit deze levensbeschouwing ontstaat dan een onderwijsvorm zoals dat op Aventurijn wordt vormgegeven. Elke dag anders afhankelijk van de kinderen en volwassenen op Aventurijn. Leven en leren vanuit bewust – zíjn. “Is dat dan spiritueel?” vragen veel mensen zich af. “Spiritueel” in de zin van bewust zíjn, ja. Op aarde zijn en ontdekken wat dat allemaal betekent. Leren omgaan met die aarde, jezelf en de mensen om je heen. “Is er dan ook Yoga, meditatie, Mindulness etc.?” Dat zou kunnen als we merken dat kinderen daar behoefte aan hebben. Soms bieden we het aan
Mensen die op Aventurijn komen vragen zich soms af waarom er ook gewoon reken en taalboekjes in de kast staan. Het leren gaat hier toch anders? Creatiever, natuurlijker… Ja óók. Het leren van deze vakken kan tussen neus en lippen door, via projecten, kunst, samen zijn; léven dus. Maar die boekjes zijn ook onderdeel van deze wereld en voor sommige kinderen heel fijn; ze geven structuur, je weet wat je moet doen, en laten zien dat iets ook af is. Als begeleider is het echter van groot belang je te realiseren dat de boekjes er voor het kind zijn en niet andersom: waarom alle 10 rijtjes sommen maken als het kind het na een paar sommen al door heeft? Zo bekeek één van de jongeren eerst de samenvatting van een hoofdstuk uit zijn wiskunde boek. Alleen als hij die niet snapte ging hij het hoofdstuk van voor af aan doornemen. En
Natuurlijk, als je schrijft over de school zijn het altijd de leuke dingen. Daarmee wil je naar buiten treden toch? Maar misschien is het ook wel eens goed om de dingen te bespreken die lastig zijn, waar we tegenaan lopen. Misschien niet zo goed voor de pr, of juist wel? Misschien trekken we dan mensen aan die werkelijk begrijpen waar we mee bezig zijn en hun steentje willen bijdragen. Mensen die de waarde zien van het met elkaar doorgaan, ploeteren, plezier maken en leven. Na de brand merk ik dat er veel onrust is op school. Natuurlijk… er was een groot deel van het gebouw weg en er moest een heleboel geregeld worden. Dat is een fysieke wederopbouw. Die is soms lastig, maar soms ook héél erg mooi. Denk aan het samen verwerken van het verlies, maar ook het brainstormen over het nieuwe gebouw, kinderen die samen met een begeleider
We zitten al vier weken thuis als gevolg van het rondwarende corona-virus. En inmiddels is bij velen de verveling al toegeslagen. Maar geloof me of niet. Verveling kan soms best nuttig zijn. Verveling wordt wel echter ervaren als ´vervelend´. Lees in deze blog de voor- en nadelen van verveling en hoe je je voordeel daarmee doet. Tijdens momenten van verveling ervaar je desinteresse voor alle soorten activiteit. Niets kan jou boeien en de prikkel om wat te ondernemen ontbreekt. Veel mensen worden er onrustig van. Vaak zijn het periodes, bijvoorbeeld een halve dag. Verveling lijkt vooral negatief, maar je kan ook positief omgaan met verveling. Tijdens de periode van verveling ben je onbewust namelijk bezig met het onderzoeken van mogelijkheden. Je stelt jezelf de vraag; ‘Wat kan ik doen?’ Je bent aan het zoeken naar een zinvolle activiteit, daar waar je je beter door gaat voelen. En alles waardoor je
Hoe doe je dat nou, avontuurlijk onderwijs terwijl niemand op school mag zijn…. Aventurijn is een school waar je zelf je dag indeelt. Een school waar de sociaal-emotionele ontwikkeling een belangrijke rol speelt. Hoe graag we het computer gebruik en de mobiele telefoons ook minimaliseren, voor een situatie als deze is het wel een uitkomst. Voor de kinderen in de basisschoolleeftijd sturen wij viermaal per week een mail naar de ouders. Elke keer een ander thema. Er is dan een filmpje van één van de begeleiders en verder links naar filmpjes, knutselopdrachten, experimenten etc. We vragen de kinderen foto’s en video’s naar ons te mailen of appen. Dit werkt tot nu toe goed. Ouders geven aan blij te zijn met de input en gaan er heel Aventurijns mee om: als het thema past op het moment en bij het kind, dan gaan ze ermee aan de slag. Soms gedurende één
Wat is er met ouders en jongeren in deze tijd? Het lijkt dat tieners alles zelf mogen bepalen: ze lijken immers al zo volwassen en bijdehand. Maar is dat wel zo? Wat ik waarneem is dat veel ouders een grote vergissing begaan en hun tiener veel te los laten. Ik noem dit bewust “los”laten. Dit is nl iets anders dan “vrij” laten. Loslaten is mijns inziens een terugtrekkende beweging. Het kind bepaalt alles, maar dobbert rond. Dat zijn de tieners die alles zelf doen, waarvan we de ouders zelden op school zien. Of we horen/zien die ouders juist heel veel omdat de ouders alles doen wat de puber wil. Komen ze thuis met een heftig verhaal over iets dat op school gebeurd zou zijn, dan hangen de ouders aan de telefoon. Niet om samen met de school het kind te leren omgaan met een situatie, maar om te klagen en
Een school als Aventurijn trekt bijzondere mensen aan van de meest uiteenlopende pluimage. Mensen die vanuit principe voor dit onderwijs kiezen, maar ook mensen die aanlopen tegen de grenzen van het reguliere systeem en dan merken dat er bij Aventurijn een andere wind waait. Dat betekent ook dat wij mensen aantrekken die om diverse redenen na langere of kortere tijd kiezen voor een andere route. Dat is voor de kinderen en volwassenen die blijven soms best lastig als er weer een vriendje of vriendinnetje vertrekt. Wat zijn zo de redenen dat mensen Aventurijn verlaten? Natuurlijk is dat voor iedereen persoonlijk en net even anders dan bij anderen, maar er zijn toch globaal wel wat overeenkomsten te vinden. Ten eerste zijn er de mensen die om principiële redenen kiezen voor een school als Aventurijn. Dat zijn mensen die ook vaak wat avontuurlijk zijn aangelegd en bijvoorbeeld vrijstelling van leerplicht hebben aangevraagd.
Vandaag besloten we naar het bos te gaan. Ik wist een mooie plek met een zandverstuiving en heuveltjes. Ideaal voor allerlei spellen. De kinderen hadden er wel zin in: als we wel levend stratego zouden gaan doen, anders is een bos saai…. Voordat we er waren was er wat gerommel in de groep: kinderen die boos waren op elkaar, lelijke woorden en vurige blikken. Ik keek de stagiaire aan: “zullen we eens kijken of het bos zijn werk doet?” We zetten er de pas in en al snel was er weinig meer aan de hand. Toen we eenmaal op de bestemming waren aangekomen was alles vergeten; als in rook opgelost. Ik zag kinderen die anders nooit met elkaar spelen samen op avontuur gaan, verder dan ik dacht dat ze zouden durven. Bomen werden beklommen en ik zag een hele groep 12 jarigen druk in de weer met sluipen, rennen, duiken
Vandaag gingen we met 7 kinderen van 7-18 jaar naar een écht concert van “Het Gelders Blaaskwintet” met de Gran Partita van Mozart. Op Aventurijn mogen de kinderen kiezen voor een activiteit, dus degene die meegingen hadden er zin in. Aangekomen in het concertgebouw Musis Sacrum in Arnhem: “Wow, dit is chique!” Eerst naar de W.C. natuurlijk. Dat was al een ervaring op zich; heel veel spiegels, zware deuren…verwondering al om. We zaten op de eerste rij; alles was goed te zien en te horen. Tussen de delen door werd er uitleg gegeven over de instrumenten, maar ook werd er met het publiek gecommuniceerd en gemusiceerd. We klapten met de hele zaal op het ritme van “Mozart, Beethoven en Brahms”. “Wie weet wat een componist is? “ werd er speciaal aan de Aventurijners gevraagd. Eén van de, doorgaans wat stillere kinderen durfde te antwoorden: “Iemand die muziek maakt. En ik
Augustus 2020: maart 2020: Ik maakte voor de kinderen die thuiszitten de volgende rondleiding: Rondleiding nieuwbouw In de Stentor van 24-1-2020 verscheen het volgende artikel: https://www.destentor.nl/apeldoorn/leerlingen-van-aventurijn-in-loenen-kunnen-na-zomervakantie-in-boomhutten-leren~abd4ae0a Posted on 24 januari 2020 by Hannah de Vos-Beckers Posted in: Algemeen, blog schoolleider, Publiciteit.
Elke ochtend beginnen we in de ochtendkring en we sluiten de dag af in de slotkring. Voor iedere leeftijdsgroep ziet die kring er weer anders uit. Vandaag was ik bij de bruggroep; kinderen van 10-13 jaar. Het doel van de kring is om natuurlijk de praktische zaken te bespreken, maar we doen ook regelmatig een spelletje. De kinderen doen daar graag aan mee. Natuurlijk kunnen kinderen iets inbrengen, maar meestal bedenkt de begeleider een activiteit afgestemd op de groep. Dat kan betekenen dat je van te voren iets hebt bedacht, maar soms blijkt er iets anders nodig te zijn en bewaar je je activiteit voor een passender moment. Bij deze bruggroep zie je dat de kinderen echt in een overgangs fase zitten. Ze kunnen soms al lang praten over diverse onderwerpen, soms hebben ze hangperiodes, maar kunnen ook nog vol overgave spelen. In Januari is het altijd een periode dat
Kerst op Aventurijn….elk jaar weer anders maar ook met een paar mooie tradities. Na sinterklaas hadden we dit jaar érg kort tijd om de kerst voor te bereiden, toch was mooi te zien dat ieder er op zijn/haar manier bij betrokken was: helpen versieren, toneelstuk maken, meezingen in het koortje, DJ zijn, vuurman zijn of een speelfilm maken. Kerst is een feest van verbinden, licht, samen delen. Daar ging de viering dan ook over. Na een mooi kerstliedje van 3 meiden en een mandoline, werd de kerstfilm vertoond die door de bovenbouwers ( de tieners) was gemaakt. Het kerstverhaal maar dan anders. Dat was een boeiend proces: zijn de grapjes echt leuk, voor iedereen? Wanneer is iets kwetsend, wanneer grappig? Hoe plan je het geheel? Hoe werk je samen? Uiteindelijk zijn ze, een dag voor de premiere, met bijna de hele groep naar de Loenense schaapskooi gegaan en hebben eensgezind
Op Aventurijn zijn ook vakdocenten die regelmatig komen. Meestal werken zij met de tieners, maar hoe gaat dat dan? Natuurlijk zijn er jongeren die vragen om een reguliere les; de vakdocent plant dat in en vaak werken zij dan even individueel of in kleine groepjes. Daarnaast vinden wij het van belang dat er aanbod is. Immers: naar wat je niet kent, kan je niet vragen. Dat betekent dat de vakdocent ook altijd iets aanbiedt in de ochtend- of slotkring, daar is de hele groep bij aanwezig. Soms gaat dat over een gezamenlijk gekozen onderwerp, soms is het een verrassing. Kinderen die daarna meer willen met dat onderwerp kunnen verder gaan. Soms ook gaat een vakdocent gewoon lekker mee voetballen, of met een kind praten. Dat is net zo belangrijk; want op deze manier bouw je nl. contact op met een kind. Vanuit dat contact is het makkelijker ook vragen te
Als kinderen voor het eerst op Aventurijn komen, na ervaringen op andere scholen, is dat best wel wennen voor kind én ouders. De theorie lijkt heel mooi, maar soms is het echt alle zeilen bijzetten; je oude overtuigingen loslaten is soms moeilijker dan je denkt. Sommige kinderen zullen de eerste tijd ( tot wel 2 jaar) nauwelijks om de standaard lesjes vragen; ze genieten volop van het spelen en zijn bezig met alles, behalve een lesboekje. Zo was er laatst een nieuw knulletje van een jaar of 8. Bouwen, bouwen, bouwen… maar ineens was er de fascinatie voor het menselijk lichaam; álles wilde hij ervan weten. Alle boeken werden uit de kast gehaald, filmpjes bekeken en bij jezelf kijken en voelen. Toen we liedjes zongen, kwam hij naast mij staan om de tekst mee te kunnen lezen. Zíjn manier van leeslesje. Een ander kind kon maar niet tot lezen komen.
Op een school als Aventurijn gaan wij uit van dat wat een kind wil leren. En daar ligt dan ook gelijk een bron van discussie: wanneer weet je wat een kind wil, wat is het verschil tussen willen en wensen? Kan een kind al duidelijk maken wat het werkelijk wil; kan het dat door middel van taal, of zijn er andere signalen? Is dat wat een kind zegt te willen (of niet te willen) werkelijk wat het bedoelt of vraagt het om iets anders? En tenslotte; wat is het verschil per leeftijd en hoe help je een kind evenwichtig de wil te ontwikkelen? Kortom een heel complex gebied waarbinnen het elke keer weer zoeken zal zijn. Het jonge kind Als je kijkt naar een baby dan is er nog weinig sprake van gericht en doelmatig handelen. De bewuste wil moet zich nog ontwikkelen en uit zich als eerste in doelgerichte
Eigenlijk is het opvoeden van kinderen één groot loslaten. Het begint al bij de geboorte: het kind gaat zelf ademen, zelf eten. Het is los van moeder, maar nog afhankelijk van mensen om hem heen. Het leert steeds meer zelf te doen, dat gaat langzaam, maar er zijn van die mijlpaalmomenten, dat je je dat weer even realiseert. De eerste stapjes zijn zo’n moment. Je kind kan zelf gaan waar het wil, het kan vallen en je kunt het als ouder niet meer voor allerlei onheil beschermen. Ze gaan op ontdekkingsreis. Het zal daarin zijn eigen unieke weg moeten gaan. We kennen ze allemaal: de rauwdouwers die altijd wel een pleister of blauwe plek hebben, en de voorzichtige kinderen die zich wel driemaal bedenken voor ze een stapje zetten. Rond het vierde jaar gaan kinderen in Nederland doorgaans naar school. Ik zie dat dit voor veel ouders een enorme stap
Twee jaar geleden brak er een enorme brand uit bij de buren van Aventurijn. Dit heeft ervoor gezorgd dat wij 2/3 van ons gebouw hebben moeten slopen. De afgelopen twee jaar heeft het onderwijs plaatsgevonden in een oud bijgebouw en voor een deel in het nog resterende gebouw. Zoals de fenix uit de as herrijst, breekt ook voor Aventurijn een nieuwe tijd aan. Begin dit schooljaar was de nieuwe kleuterruimte al een feit. Nu wordt de fundering voorbereid en is men in de werkplaats al bezig met de houtconstructie. Half juni verwachten wij die op de bouwplaats. Wij hopen begin van het nieuwe schooljaar in ons nieuwe, ecologische gebouw te kunnen starten! Wil je meer lezen over het bouwproces? bouwvergunning verslag nieuwbouw deel 1 verslag nieuwbouw deel 2 we zijn weer begonnen vakantienieuws fotoverslag van de brandschade brand bij de buren tijdlijn op de bouwschutting….. Posted on 5 mei 2019 by Hannah de
Vandaag lag er eindelijk dan de eerste sneeuw van 2019. Omdat er een vacature is voor een begeleider, assisteren oudleerlingen mij de laatste dagen regelmatig. Dat geeft een hele verfrissende dynamiek! Spelletjes en sport met Tomas, volgende week electrotechniek met Pepijn en vandaag stelde oudleerling Aldo voor om iglo te gaan bouwen. – dat heb ik al zo vaak geprobeerd; dat lukt toch niet! – er ligt te weinig sneeuw! – de sneeuw plakt niet! Tja, bezwaren aandragen is altijd zo gedaan. Aldo liet zich niet uit het veld slaan: “als we de oppervlakte van binnen groot genoeg willen hebben voor 1 persoon, dan moeten we ongeveer 50 sneeuwstenen maken. Als er per sneeuwsteen 2 m2 sneeuw van 7 cm dik gebruikt wordt dan moeten we het halen met de sneeuw op het terrein. Kom, we gaan het even testen!” En ja hoor; een paar tieners raakten enthousiast en er
Na de zomer begon het: 2 kinderen van rond de 8 hadden stekelbaarsjes gevangen. Er werd opgezocht hoe stekelbaarsjes leven en hoe ze zich voortplanten. Ze werden goed bekeken en verzorgd en weer terug gebracht naar de vijver. Even later kwam de vraag of ze een aquarium op school mochten. Dat is altijd een lastig proces: dieren op school. Hoe lang blijft het leuk, wie zorgt er dan voor etc. Vandaar dat de twee enthousiastelingen een vragenlijst moesten invullen en eerst heel wat moesten uitzoeken en regelen. Nu is dan eindelijk de kogel door de kerk. Er komt en aquarium. Hoeveel water kan daarin en hoeveel vissen per liter? En wie betaalt de vissen…..Gelukkig is het bijna kerst en zijn er nog mensen die kerstkaarten nodig hebben. Dat werd een hele handel in kerstkaarten, inkoop, verkoop, inkomsten, uitgaven en natuurlijk: Wie bewaart het geld? Na de kerst is er hopelijk
Word ik gebeld door een krant in verband met een onderzoek voor een artikel over particuliere scholen. Men wil mij 2 korte vragen stellen: krant: op de website staat dat jullie sinds 2000 bestaan. Klopt dat? ik: ?….ja….hoezo niet? krant: Nemen jullie ook zorgleerlingen aan? ik: Wat zijn dat : “zorgleerlingen” ? Ik kan geen kort antwoord geven als wij niet hetzelfde beeld hebben van wat een zorgleerling is. krant: Nou…eh…kinderen met concentratieproblemen ofzo. ik: Ah…juist, concentratieproblemen…..Maar wanneer heeft een kind dan concentratieproblemen? krant: ….. ik: Als je van een kind vraagt langer dan een half uur stil te zitten om te luisteren naar iets dat hem niet interesseert en dat lukt dan niet, heeft het kind dan een concentratie probleem? krant:….tja…..eh…. ik: Of is dat wat van het kind gevraagd wordt wat zorgelijk? krant: ….. ik: Dus, nee, wij hebben geen kinderen met concentratieproblemen; ze kunnen uren geconcentreerd spelen,
De eerste oud-leerling van Aventurijn is afgestudeerd aan een universiteit; elektrotechniek in Twente. Dat is natuurlijk geweldig. Zowel voor Pepijn als voor Aventurijn. Hij heeft voor ons bewezen dat, ook als je geen regulier VWO diploma hebt, je naar de universiteit kunt. Gewoon omdat het bij je hoort en je er plezier in hebt. Omdat je je hele leven hebt kunnen doen wat belangrijk voor je is, dat er geen blokkades zijn opgeworpen door systemen of opgelegde verwachtingen. Dat, als je dan eenmaal op de universiteit zit, je daar bent om dat je je de kennis wilt eigen maken, en niet om een tentamen te halen. Dat alle medestudenten naar jou kijken als de prof vraagt of er nog vragen zijn…. Want door vragen te stellen kom je pas echt verder. Voor ons is van belang te zien dat oud-leerlingen ergens terecht komen waar zij zich verder kunnen ontwikkelen, met
Het is alweer een jaar geleden dat wij opgeschrikt werden door een verwoestende brand. Nu is dan eindelijk de bouwvergunning binnen en gaan wij bijna beginnen met het herbouwen. Wij kijken terug op een jaar waar heel veel is gebeurd. We hebben een noodruimte moeten inrichten en klaarmaken voor 3 groepen, we hebben met de kinderen nagedacht over wat wij zouden willen in een nieuw gebouw, wij kregen materialen en hulp uit onverwachte hoeken, en natuurlijk is er op de achtergrond enorm veel energie gegaan naar gesprekken met de verzekeraar en het ontwerpen van een nieuw gebouw. Momenteel zijn we bezig om het gebouwdeel dat er nog staat klaar te maken voor de eerste fase van de bouw: een nieuwe kleuterruimte. Deze zal na de zomer in gebruik genomen gaan worden. In Oktober gaat de tweede, grotere bouw beginnen. Een hele coördinatie om te zorgen dat dat met zo min mogelijk
Dit is een vraag die regelmatig terugkomt op informatiemiddagen. Immers het onderwijs op Aventurijn lijkt zo anders dan op andere democratische scholen in Nederland. Dat klopt. Toen wij in 2000 de school oprichtten hadden wij nog nooit gehoord van democratisch onderwijs. Vanuit onze levensbeschouwing ontstond een school: een school waar écht naar kinderen zou worden geluisterd; verbaal en non-verbaal, waar kinderen kunnen leren van het leven, kunnen ontdekken en hun enthousiasme om de wereld te verkennen kunnen behouden. Dit alles in een omgeving waar rekening wordt gehouden met de ontwikkeling van het kind. Immers een baby vraag je niet welk truitje het aan wil, maar je observeert wel goed of het niet knelt of kriebelt. Zo’n school was in Nederland toen nog niet erg gebruikelijk… Na een paar jaar werden wij uitgenodigd om te spreken op een internationale conferentie van democratische scholen, in Amerika. Daar ontmoetten wij collega’s met diverse
Vandaag gingen we weer verder met de Aventurijn economie. In de ochtendkring keken de tieners filmpjes over hoe de economie draaiende kan worden gehouden door het geld uit te geven en je met dezelfde €50,- in feite meerdere transacties van €50,- kan doen. Ook rente kwam ter sprake. Toen begon de discussie tussen een aantal tieners en de belastingdienst over het al dan niet mogen huren van tosti ijzers en computers om die dan vervolgens tegen woekerprijzen te verhuren. Hiervoor was na de handtekeningen aktie een heuse wetswijziging nodig. Maar ja, hoe zit dat dan met de contracten die getekend waren? Die moesten uitgekocht worden natuurlijk. Alleen……hadden de juiste mensen ze wel ondertekend? De bank kwam erachter dat zij de medewerkers niet konden betalen. Dat betekende dat iedereen met een bankrekening daarvoor een vergoeding moest neertellen. Kan je dan ook je bankrekening opheffen? Maar hoe kan je loon dan overgemaakt
Soms zijn er van die dagen dat het overduidelijk is: hier wordt spelend geleerd. Vandaag was zo’n dag. We speelden het “economie spel”. Dit spel is ooit door een paar leerlingen bedacht en sindsdien een regelmatig terugkerend festijn. Gedurende een paar dagen wordt de school omgetoverd tot een bloeiende economie waarbij bijna iedereen spontaan meedoet op zijn eigen niveau. Er worden bedrijven opgericht die daarvoor een patent aanvragen, de bank maakt geld ( aventuro’s) en opent voor iedere speler een bankrekening. Er is een overheid die belasting int en ruimtes kunnen worden gehuurd. Ook deze keer wordt er druk gewerkt. Het is zo mooi om te zien hoe ieder op zijn/haar eigen manier bezig is. De jonge kinderen die een eigen koekjeswinkel hebben, maar eerst in al die andere winkeltjes graag vanalles kopen en dan…..geen geld meer hebben. Dat is wel heel lastig, tot ze ontdekken dat ze dan gewoon
Gisteren sprak één van de tieners mij aan: “Hannah weet je al dat ik ben aangenomen op mijn vervolgopleiding? Een heleboel mensen zijn niet aangenomen. En ze hebben niet eens naar Aventurijn gebeld om te vragen wat voor een school dit is” Er ontspon zich een prachtig gesprek. Dit meisje realiseerde zich nu dat 3 jaar “niets doen” op Aventurijn haar toch gebracht heeft waar zij nu is, en dat haar cognitieve kennis op niveau is en haar presentatie kennelijk zeer gewaardeerd werd. Het leek of zij ineens begreep waar we de afgelopen drie jaar mee bezig geweest zijn. Vaak zie je dat jongeren die hier op latere leeftijd komen, al best heel wat negatieve ervaringen hebben meegemaakt. Op Aventurijn kan het zomaar zijn dat ze dan een lange periode geen tradiotionele vakken oppakken. Zijn zijn dan eerdere ervaringen aan het verwerken, zoeken naar de richting in hun leven en
Aventurijn is aangesloten bij de zgn. democratische scholen. Maar wat is dat nou precies; “democratie”? En hoe democratisch zijn wij eigenlijk? De komende weken onderzoeken wij met elkaar verschillende vormen van democratie en juist niet-democratie. We gaan naar de tweede kamer, bekijken de geschiedenis, maken een talking stick, en natuurlijk gaan we het ervaren. Vorige week besloten de tieners op een sociocratische wijze welk spel er in de slotkring gedaan zou worden. Dat resulteerde in een spel dat iedereen wel wilde spelen alleen….er was nog maar weinig tijd over. Gisteren vertelde ik over Aletta Jacobs, het vrouwenkiesrecht en onze parlementaire democratie. Eigenlijk leven we pas 100 jaar in een democratisch land waar iedereen boven de 18 een stem heeft. Deze keer zouden we op democratische wijze het spel voor de eindkring van vandaag bepalen: Iedereen die wilde kon een partij oprichten en proberen zijn/haar ideeen over het voetlicht te brengen.
Deze vraagwordt regelmatig gesteld op informatiemiddagen. Uiteraard is dit een lastige vraag omdat de manier waarop hoogbegaafdheid wordt geuit bij elk kind verschillend is. Allereerst is er natuurlijk de vraag; wat is hoogbegaafdheid precies? Ooit las ik een artikel waarin beweerd werd dat alle babies in principe zeer intelligent geboren worden, maar dat dat uitdooft. Met andere woorden zou het zo kunnen zijn dat wij opvoeders en onderwijzers kinderen dommer maken in plaats van slimmer, wat toch het idee achter onderwijs is….? Laat ik deze vraag eens vanuit mijn eigen observaties bekijken. Op Aventurijn zijn er kinderen die hier vanaf hun jonge jaren opgroeien en nooit enige tests hebben gedaan. Ook zijn zij nooit onderworpen geweest aan het traditionele schoolsysteem of voorgeprogrammeerde lesjes. Ik kan dus niet met zekerheid zeggen of zij hoogbegaafd zijn of niet. Wat ik wel zie is dat zij onderzoekend de wereld verkennen, gretig informatie opzuigen
De brand is alweer een paar maanden geleden, maar nog steeds hebben wij er dagelijks mee te maken. Je mist ineens een boek, een spel of gewoon je vertrouwde plekje. We zijn een paar weken na de zomervakantie en je merkt dat het voor kinderen en begeleiders wennen is. Een andere ruimte die nog niet af is, waar je nog niet zo weet waar je plek is, wat je kunt doen en hoe alles nu gaat. En dan zijn er natuurlijk ook de gebruikelijke wisselingen van kinderen en begeleiders bij het begin van een nieuw schooljaar. Nieuwe vriendjes en vriendinnetjes en oude vrienden die je mist. Dat roept bij sommige kinderen gemopper op; ze zijn zoekende. Daar komt dan nog eens de onrust bij van bouwvakkers die rondlopen om een nieuwe zandbak te maken, een stoepje te leggen, de verwarming aanleggen of het bluswater uit de kelders te zuigen. Ik
Omdat 1/2 van ons gebouw door brandschade is gesloopt zijn wij met de kinderen dit jaar begonnen in een oud bijgebouw. Dat betekende veel helpen met schilderen, poetsen, elektra aanleggen etc. Best heel wat. Gisteren zou ik beginnen met het aanbieden van “bouwbijeenkomsten” waarbij het idee zou zijn dat ik met de kinderen het bouwproces in kaart zou brengen en gaan kijken wat zij daaraan bij zouden willen dragen en kunnen dragen. Deze keer stond “het programma van wensen” op de agenda. Het was een winderige dag en tegen de tijd dat mijn bouwbijeenkomst gepland stond, kreeg ik ongeïnteresseerde reacties: ze wilden rennen, gekke spelletjes spelen en alles behalve met mij meedoen. Dat viel mij even vies tegen: dan denk je dat dit iets is waar ze heel erg bij betrokken zijn, heb je iets leuks bedacht om ermee aan de slag te gaan, komt er niemand opdagen en krijg
Vandaag was het zover; het schooljaar kon weer beginnen. Het was een begin met (letterlijk) vallen en opstaan, wennen aan alles wat anders is, en alles wat nog niet klaar is. Voor sommige kinderen even zoeken, voor anderen geen enkel probleem. Met ouders en kinderen waren wij op de kale betonvloer van de lokalen die gesloopt zijn. Eerst werd er traditiegetrouw een verhaal verteld. Dit jaar uiteraard over bouwen: Over de vraag die een metselaar zich stelde: ben ik stenen aan het stapelen, een muur aan het bouwen, een kathedraal, of…..bouw ik aan mijn eigen leven? Daarna schreef iedereen met stoepkrijt een woord op het beton; een woord/wens voor het nieuwe jaar. Vervolgens verbonden we al die mooie woorden met elkaar.Toen was er tijd voor: meloen! Daarna zoeken. letterlijk en figuurlijk: wat wil ik, wat kan ik, en waar is……De tieners zijn hun nieuwe ruimte aan het opknappen en inrichten.
In de vakantie wordt er hard gewerkt om het nieuwe schooljaar weer opgeruimd en fris te kunnen beginnen. Ondertussen is de rommel die door de brand werd veroorzaakt werd grotendeels verwijderd. Dat betekent dat ook 2 lokalen zijn gesloopt. (zie foto)Materialen die schoongemaakt konden worden hebben na een poetsbeurt (zie foto) nog een ozonbehandeling gehad. Daarnaast zijn we druk in de weer om het bijgebouw ( het atelier) op te knappen zodat daar 2 volwaardige lokalen zijn na de vakantie: fundering waterdicht maken, cv aanleggen, keuken plaatsen etc. Ook voor de kleuters en peuters moet er e.e.a. gedaan worden: een extra cv in de zgn ‘Blauwe’ kamer en een deur naar buiten waar de tuin hummelvriendelijk wordt gemaakt met een zandbak en afscheiding naar de weg. Van alle kanten worden er materialen aangeboden: lesmethodes, computers meubilair etc. Hartverwarmend! Ook op de bankrekening komen er bedragen binnen; van de benefiet yogales
Wat de schade van de brand bij de buren voor ons betekent, wordt langzamerhand duidelijk. Gelukkig zijn we goed verzekerd, maar dat dekt nooit alles: die mooie tekening, het trommeltje van een oma of schriften met uren vlijtig werk…. Wij krijgen heel veel lieve reacties van mensen die willen helpen. Hartverwarmend! Nu moeten we eerst afwachten wat en hoe we verder kunnen met het gebouw en zorgen dat we met elkaar een goede afsluiting van het schooljaar maken. Als we aan de opbouw kunnen beginnen zullen we zeker vele handen kunnen gebruiken. Maar ook leermiddelen en meubilair zijn dan welkom. Ik zal tegen die tijd weer een oproep plaatsen. Voor nu kunt u ons uiteraard altijd ondersteunen door een donatie: NL 23 TRIO 0212 2632 69 (Stichting Aventurijn is een ANBI) Hieronder een fotoverslagje van de ravage: Een enkel kunstwerk of werkstuk ligt verloren op de grond, een vogel op een raam. De
Maandag 12 Juni brak er na schooltijd een uitslaande brand uit bij de buren in hetzelfde pand als waar Aventurijn zit. Er zijn gelukkig geen slachtoffers. De brandweer heeft uit alle macht geprobeerd ons deel van het gebouw te redden. De brand leek te stoppen precies op de erfscheiding. De kans was echter aanwezig dat de brand zich via het dak naar ons deel zou verplaatsen. De brandweer besloot een soort brandgang te maken (zie foto waar ons deel nog overeind staat) en heeft daarvoor de k… Posted on 13 juni 2017 by Hannah de Vos-Beckers
Schrijf maar vast in je agenda: 22 April 2017 is er weer onze jaarlijkse open dag met lezingen, kinderactiviteiten, kraampjes, muziek en een gezellig terras. Houd deze site in de gaten voor de laatste updates! 11.30u lezing: Hooggevoeligheid, hoe ermee om te gaan? door Henk-Jan van der Veen. klik hier voor meer informatie 13.30u lezing: Aventurijn, door Hannah de Vos-Beckers, mede-oprichter van Aventurijn Verder zal er een uitgebreid muziekprogramma zijn met: * Bach voor babies … Posted on 7 februari 2017 by Hannah de Vos-Beckers
Er verscheen een artikel van Hannah de Vos-Beckers in het Kiind Magazine. Onderwijs voor ontdekkingsreizigers. Op 28 mei zal zij hierover ook een lezing geven. Voor meer informatie over de lezing, klik hie klik hier om het artikel te lezen Posted in: Algemeen, blog schoolleider. Posted on 22 april 2016 by Hannah de Vos-Beckers
In mijn ogen is dit bouwen van een hut eigenlijk een heel basale bezigheid voor de mens. Net zo basaal als koken, praten, lopen. Je eigen plek maken, een plek die je kunt delen met een ander, maar waarbij je ook kunt zeggen dat een ander niet welkom is. Het letterlijk bouwen aan je eigen wereld, je eigen grenzen aangeven, is een proces dat zó waardevol is. Iedereen kent het wel: kinderen die hutjes bouwen, onder een tafel, van een paar oude gordijnen, onder een struik etc. Als ze wat ouder worden dan komen de palets aan de beurt, met oude planken timmeren zij hun eigen verblijf. Uren kunnen ze bezig zijn met het creeëren van een eigen plekje. Dan zijn er natuurlijk altijd mensen die al die “rommel” op ons terrein zien staan en zich afvragen of die kinderen op Aventurijn nog wel eens iets leren. Als je goed
Wie schrijft er nou in zijn blogs wat er allemaal niet zo ideaal gaat op zijn prachtige vernieuwende school…..Je leest overal lovende verhalen over nieuwe scholen, nieuwe leermethodes; de één is nog beter dan de ander. Ook ik doe dat; laten zien hoe goed het gaat met onze oudleerlingen, vertellen hoe kinderen leren als het allemaal verloopt zoals wij graag willen. Dat zijn ook de verhalen die maken dat je door kan gaan, dat je weet dat het waardevol is wat je doet, waar je anderen mee kan inspireren. Maar er is ook een andere kant; het kind dat soms zodanig gedrag vertoont dat je het écht even niet meer weet, de ouder die twijfelt of zijn kind wel genoeg leert, de collega waar je tegenaan botst en de binnenplaats die voor de zoveelste keer een rommeltje is… Dit zijn echter zaken die een school als Aventurijn minstens zo waardevol
Soms heb je van die dagen dat alles verloopt zoals je het ooit bedacht hebt, zonder dat je dat ooit precies zo kon bedenken. Zo ging dat afgelopen dinsdag. Vlak voor de ochtendkring hoorden we dat een collega ziek was. Dat was heel snel alle zeilen bijzetten; we besloten dat ik zou inspringen op de groep. Tja, dat is dan improviseren en meegaan met de stroom die er is: Pokemon in dit geval. Pokemon….op een school….? Ja dus. Een aantal kinderen zijn vol van Pokemon en rondom deze figuren ontstaat er vanalles, zo ook vandaag. Een meisje kwam naar mij toe met het verzoek om een “Pokemon”jasje te maken voor in hun spel. Dat was even goed puzzelen: hoe moet dat eruit zien, hoe knip je dat en waar naai je het vast, en past dat dan wel uit de lap die we hebben? Kortom ik hoorde hersens kraken. De
Nu ik ruim 15 jaar de kinderen op Aventurijn observeer en hun natuurlijke leerdrang waarneem, valt mij op dat er een bepaald ritme lijkt te zijn in de manier waarop kinderen leren door het jaar heen. Hoe leren kinderen als je hen vrij laat te kiezen wanneer, wat en hoe zij leren? Na de zomervakantie heeft iedereen zin om aan de slag te gaan. Ze zitten doorgaans vol goede plannen. Wat daarbij opvalt is dat er vooral heel veel cognitieve leervragen zijn. Cognitief in de zin dat er veel vraa… Posted on 11 januari 2016 by Hannah de Vos-Beckers
Soms vragen mensen zich af waarom wij ons zo inzetten voor thuisonderwijs, terwijl Aventurijn toch ook een school is….. Waar het mij om gaat is dat er leerrecht zou moeten zijn, en geen leerplicht en dat de eindverantwoordelijkheid voor de opvoeding, inclusief het onderwijs, bij de ouders blijft. In Nederland is het nu nog zo dat kinderen op het moment dat zij ingeschreven zijn op een reguliere school, verplicht zijn naar school te gaan gedurende 12 jaar of tot het eind van het schooljaar waarin de leerling 16 wordt, daarna bestaat er nog de kwalificatieplicht: dat wil zeggen dat het kind óf een kwalificatie haalt óf tot 18 jaar verplicht naar school. Daarmee verliezen ouders een deel van hun vrijheid om het kind een omgeving te bieden waar het optimaal kan floreren in lijn met de waarden en normen van die ouders. Hun vrijheid wordt beperkt tot de aangeboden scholen die
Wérkelijk een relatie aan durven gaan met een ander; dat lijkt mij een mooi onderwerp om zo, in deze kersttijd, eens aandacht aan te besteden. Wat is dat en wat voor een invloed heeft dat op het leren en dus het onderwijs? Ik denk dat in deze tijd waarbij ieder een facebook vol “vrienden” heeft, het van extra belang is aandacht te hebben voor positieve menselijke relaties. Relaties die je aangaat met je medemens van vlees en bloed. Mensen waar je mee lacht en huilt, waar je boos op kunt zijn… Posted on 10 december 2015 by Hannah de Vos-Beckers
In een aantal blogs zal ik onderwerpen aansnijden die te maken hebben met de ontwikkeling van kleuters en het kleuteronderwijs. Dit is deel 4 over dé methode voor kleuters. Ik was net afgestudeerd en werkte als groepsleider op een Medisch Kleuterdagverblijf. Tijdens een bespreking werd vanuit de staf gevraagd welke leermiddelen ik had ingezet om de kinderen de kleuren bij te brengen. Ik had nog geen onderwijsachtergrond en stond met mijn mond vol tanden; ik begreep de vraag echt niet. Wa… Posted on 3 december 2015 by Hannah de Vos-Beckers
Het Sinterklaasfeest kent een rijke traditie in Nederland. We vieren het uitbundig met liedjes, cadeaus, surprises, verkleedpartijen en snoepgoed. En het mooie verhaal van Sint Nicolaas, zijn paard, zijn knechten, het dikke boek en het verre, verre Spanje. Belangrijk onderdeel van deze viering is het geloven in Sinterklaas. Kinderen wordt van jongs af aan het verhaal van Sinterklaas verteld alsof hij nu nog steeds fysiek echt bestaat. Alle volwassenen doen daaraan mee. Desgevraagd horen kin… Posted on 26 november 2015 by Hannah de Vos-Beckers
Natuurlijk wil elke opvoeder het beste voor zijn kleuter. Daar zijn dan ook hele boeken vol over geschreven: Vaak met zeer tegenstrijdige adviezen. Ik denk echter dat de beste raadgever het kind zelf is; een mens die wil groeien en zich wil ontwikkelen. Maar hoe luister je naar een kleuter? Kan hij alles wat voor hem van belang is al omzetten in taal? Of luister je naar de nonverbale signalen? Dat laatste is heel lastig en open voor veel subjectieve interpretaties. Dat vraagt dus nogal wat van d… Posted on 6 oktober 2015 by Hannah de Vos-Beckers
In een serie blogs over kleuters, zal ik een aantal onderwerpen aansnijden die te maken hebben met de ontwikkeling van kleuters en het kleuteronderwijs. Deze keer deel 2 over structuur: “Kinderen hebben structuur nodig!” is een veel gehoorde opmerking, waarbij met het begrip “structuur” vaak wordt bedoeld een van buiten opgelegd stramien, waar het kind geen enkele invloed op heeft. Structuur die ingezet wordt om kinderen aan te zetten tot zaken waar ze uit zichzelf misschien niet voor zou… Posted on 17 september 2015 by Hannah de Vos-Beckers
In de komende blogs zal ik een aantal onderwerpen aansnijden die te maken hebben met de ontwikkeling van kleuters en het kleuteronderwijs. Spelen Spelen spelen spelen! Mijn grootste pleidooi voor de kleuters is: laat de kinderen spelen! Tot mijn grote spijt zie ik dat er steeds meer de neiging ontstaat om peuters en kleuters in een keurslijf van een gestructureerde school te proppen. Het lijkt wel of de kennis over spelen bij leerkrachten verdwijnt. Alsof spelen en leren twee verschillende dingen zijn geworden. Een spelend kind leert. Een kind dat vanuit vrijheid tot cognitieve zaken komt, maakt dat het het leren als spelen ervaart. Spelen en leren kunnen niet los van elkaar worden gezien. Ik denk dat veel leerproblemen hun oorsprong vinden in het veel te vroeg aanbieden van cognitieve leerstof. Kinderen moeten in de kleuterklas al werkjes maken, stil zitten en doen wat een ander hen zegt te moeten
Vaak vragen mensen mij of leerlingen van Aventurijn ook naar een universiteit kunnen. Oudleerlingen werden aangenomen op MBO en HBO opleidingen, maar tot nu toe had nog niemand de wens het bij een universiteit te proberen. Tot vandaag Pepijn als eerste bewees dat die universiteit inderdaad mogelijk is! Pepijn heeft zich als autodidact ontwikkeld tot ICT programmeur en als zodanig heeft hij op diverse plekken interessant werk kunnen doen. Hij merkte dat hij graag het programmeren zou combineren met meer electrotechnische zaken en besloot daarom vlak voor de zomer, zich aan te melden bij de Technische Universiteit Twente. Aangezien het diploma Aventurijn nog onbekend is mocht hij een colloquium doctum ( toelatingsonderzoek) doen. De hele zomer heeft hij keihard gestudeerd op zijn wiskunde B en natuurkunde. Zijn Engels haalde hij zonder enige extra inspanning. Vandaag kwam het verheugende bericht dat hij maandag kan beginnen met zijn studie electrotechniek. Dus voor
Het is elk jaar weer bijzonder om mee te mogen maken dat leerlingen die hier vele jaren geweest zijn, hun schoolperiode afsluiten. Dit doen wij altijd tijdens een kamp. Dit is één van de hoogtepunten van het jaar. We zien kinderen groeien, samen zijn en genieten; en dat wordt tijdens zo’n kamp weer zó zichbaar. Dit jaar was het ook weer grote pret: zwemmen in de regen, boogschieten, aikido, dansen, knutselen, maar vooral: sámen genieten. Vast onderdeel is de diploma uitreiking op de slotavo… Posted on 10 juli 2015 by Hannah de Vos-Beckers
Aventurijn is een kleine school. Dit betekent dat er veel ruimte is om ieder kind te begeleiden. Onze visie in één zin: kinderen willen altijd leren wat ze nodig hebben in hun leven. Onze oud-leerlingen stromen door naar opleidingen in het mbo, hbo of universiteit. Ook zonder vmbo-diploma is mbo-onderwijs te volgen, is onze ervaring. Er is duidelijk een ontwikkeling bezig in onderwijsland: steeds meer scholen gaan zien dat er andere dingen gevraagd worden van de kinderen dan alleen ‘de kennisvakken’. Overal duiken nieuwe initiatieven op. Bekostigde scholen gaan zich meer richten op natuurlijk leren, onderzoekend leren, democratisch leren of juist meer richting antroposofie etc. De kinderen krijgen steeds meer zeggenschap over hun eigen leerweg. Dit is natuurlijk een hele mooie ontwikkeling! Voor ouders die een school zoeken voor hun kind is het echter vaak lastig de verschillen te zien en daarop een keuze te baseren. Op het eerste gezicht lijkt het
Kinderen hebben hier vaak het idee dat zij op Aventurijn vooral spelen. Een activiteit van vandaag liet weer eens zien hoe het leren verborgen kan zitten in een speelse activiteit. Een aantal kinderen maakten Hexaflexagons. Gelijkzijdige driehoekjes die samen gevouwen een zeshoek vormen. Wat een denkwerk om te snappen hoe het geheel goed te vouwen en betekenen. Je kon de hersens horen kraken. Weet je wat een hexaflexagon is? Sofie laat het je zien: Klik hier voor een filmpje van de Hexaflexag… Posted on 22 juni 2015 by Hannah de Vos-Beckers
Heb je dat nou ook, dat het soms lijkt of kinderen steeds eerder volwassen moeten worden? De reclames, de liedjes, alles gaat over onderwerpen die eigenlijk nog niet echt bij kinderen horen; liefde, sex, competitie etc. De ontwikkeling van het creatieve denken krijgt geen ruimte meer. Alles is voorbedacht en kinderen imiteren dat wat hen voorgekauwd wordt. Ook in het onderwijs zie je die druk. Kinderen moeten zo jong mogelijk voldoen aan eisen waar zij vanuit een natuurlijke … Posted on 15 mei 2015 by Hannah de Vos-Beckers
In het kader van de actie: “500 quotes over verrijkend onderwijs” vroeg ik Tijn Touber een stukje te schrijven. Dit is wat hij mij terugmailde: ‘Toon Hermans schreef ooit: “Wat wil je later worden, vroeg de juf? Het was in de derde klas. Ik wist het niet. Ik dacht dat ik al iets was.” Natuurlijk is het belangrijk om van alles te leren, maar belangrijker wellicht is dat kinderen vertrouwen hebben in wie ze ten diepste zijn en de gelegenheid krijgen zichzelf beter te leren kennen, in plaats van alleen te worden volgestopt met informatie. Daarom werk ik graag samen met Aventurijn en het Kenniscentrum Verrijkend Onderwijs. In een tijd waarin onbezielde structuren instorten en bezieling structuur krijgt, is een frisse kijk op onderwijs waaruit een generatie kan voortkomen die meer vanuit bezieling in het leven staat van groot belang. En: veel succes met het Kenniscentrum!’ Bedankt Tijn! Posted on 1 mei 2015 by Hannah de
Paasfeest, een feest waar vanuit zoveel culturen verhalen te vertellen zijn. Dit jaar vertelde ik over de uittocht van Mozes uit Egypte, maar ook over de kruisiging van Jezus. Ademloos luisterden ze, sommigen met tranen in de ogen. Oerverhalen, die onafhankelijk van je geloofsovertuiging zó krachtig zijn dat je ze telkens weer kunt horen. Zoals steeds bij dit soort gelegenheden viel het mij ook dit keer weer op hoe aandachtig kinderen kunnen luisteren als een verhaal verteld wordt, het leeftijdsverschil lijkt weg te vallen. Dus niet een verhaal voorlezen, maar gewoon vertellen. Met je eigen worden, met je eigen spanning en emoties. Wat is het verschil met voorlezen? Als je vertelt heb je de ruimte om contact te houden met je publiek, met het verhaal en jezelf. Je kunt rondkijken en steeds blijft er die voelbare spanning: hoe gaat het verder, hoe loopt het af? Het staat immers nergens vast,
“Wie doet er mee met het “matten spel ?!” Twee kinderen vragen jong en oud om mee te doen met het spannende buitenspel. Met veel enthousiasme wordt er een moment vastgesteld wanneer iedereen kan: om 11.00 uur buiten op het grasveld. Op het voorstel van een begeleider om van te voren de regels goed af te spreken wordt niet ingegaan. “Hoezo, we kennen de regels toch?” Dat er de afgelopen week steeds discussie en verdriet was op het speelveld is kennelijk vergeten. Al snel verzamelt zich een gr… Posted on 26 maart 2015 by Hannah de Vos-Beckers
Soms denk ik wel eens bij scholen als Aventurijn en andere vernieuwingsscholen; “Hoezo vrijheid om te leren wat je wilt?” Hoelang ga je wachten tot een kind vraagt om rekenen, geschiedenis of taal? Natuurlijk is er een innerlijke leerdrang en willen alle kinderen uiteindelijk graag kunnen lezen en schrijven en zijn ze nieuwsgierig naar de wereld om hen heen. De vraag om traditionele leerstof is er dan ook regelmatig, ook komt heel veel spontaan aan bod. Ik denk bijvoorbeeld aan een gesprekje dat ontstond over diverse vogels, eieren, uilen en hun prooidieren, of het het wegen van 6 liter water op een weegschaal die maar tot 4 kilo kan wegen. Maar er is ook een andere kant. Kinderen die al een blokkade op het schoolse leren hebben, of kinderen die gewoon op een andere manier leren; Hoe worden die dan uitgedaagd zonder hen te forceren en daardoor de blokkade te
“Wie is de mol”, dat leek een groep van 12 jarigen wel wat; net als op TV! Het spel werd omgedoopt tot “wie is de mol in Egypte” . Vol enthousiasme gingen ze aan de slag. Vorige week moesten ze hiërogliefen ontcijferen en uitrekenen, vandaag werden er schaalmodellen van de piramides gemaakt in de zandbak. Een spel dat motiveert en ondertussen wordt er gerekend. Dat lijkt toch de ideale onderwijssituatie zou je zeggen. Maar er werd veel meer geleerd dan alleen wat rekenen en kennis over de piramides. Het viel namelijk helemaal niet mee: samenwerken onder druk met iemand die misschien wel de mol zou kunnen zijn erbij. Al gauw ontstond in de zandbak een verwoede strijd tegen de klok en tegen elkaar. Een paar kinderen ontpopten zich als ware dictators, anderen raakten in de stress, werden niet gehoord, of trokken juist hun eigen plan zonder zich om de rest
Soms horen wij tot onze verbazing dat mensen in het dorp denken dat wij een school zijn voor hoogbegaafde kinderen, of juist zwakbegaafde kinderen of kinderen met leerproblemen…. in ieder geval iets speciaals. Als ik dan voor mijzelf na ga welke kinderen op school nu werkelijk een stempel hebben, dan zou ik er de dossiers op moeten naslaan. Zo kijken wij namelijk doorgaans niet naar de kinderen. Iedereen is anders, niemand past in een van te voren bepaald hokje. Ja, als je dat probeert… Posted on 28 februari 2015 by Hannah de Vos-Beckers
Onderwijsvernieuwing is “hot”momenteel. Er is zelfs een speciale commissie vanuit de overheid die zich bezig houdt met hoe het onderwijs er in 2032 uit zou moeten zien. Er zijn steeds meer initiatieven waar men de kinderen en jongeren ruimte geeft zichzelf te ontwikkelen, anders dan op de ons bekende wijze: Computers, projecten, eigen inbreng etc. Prachtig! Wie had dat 15 jaar geleden gedacht? Er zijn zelfs al initiatieven die dit gewoon met behoud van overheidssubsidie mogen doen. Het begint bij een breder publiek door te dringen dat het bestaande onderwijssysteem wellicht niet meer voldoet. Deze ontwikkelingen roepen bij mij ook de vraag op waarin Aventurijn zich onderscheid van al die andere initiatieven. Ook bij ons werken kinderen aan projecten, zoeken zaken op op de computer en delen zij hun eigen tijd in. Uiteraard hebben wij met ons 15 jarig bestaan wellicht wat meer ervaring en ook al resultaten die laten
Leraar Soms zie je ze nog, Mensen die leraar zijn Leraar ómdat ze mens zijn Leraar omdat ze kinderen mens laten zijn Leraren die ondanks het systeem Kinderen helpen groeien. Mensen die voorleven Mensen die zich ontwikkelen Mensen met een hart op de juiste plaats Mensen die voorbeeld zijn. Soms ontmoet je ze op school Vaak juist er buiten. Wij kunnen altijd échte leraren gebruiken! Dus neem gerust contact met ons op Posted on 13 februari 2015 by Hannah de Vos-Beckers
Herken je dat, dat het lieve gezeglijke meisje van 9, ineens kritiek op je heeft, dingen stom vindt of saai. Ligt het aan jou, aan de school of is er iets aan de hand met je kind? Ik ging in het kader van een ouderavond over dit onderwerp op zoek naar een theoretisch kader waarbinnen dit gedrag te plaatsen is. Ik kwam, net als 25 jaar geleden uit bij het boek van Bernhard Lievegoed “ontwikkelingsfasen van het kind”. Na 25 jaar toch weer nieuw en inspirerend. Lievegoed beschrijft de ontwikkeling van de mens in fasen van 7 jaar. De fase van kinderen van 7-14 jaar kenmerkt zich door het feit dat het kind in de eerste 7 jaar een eigen binnenwereld heeft opgebouwd waarin het zich veilig voelt. Daar kan het nu, in de tweede periode van 7 jaar, mee in interactie gaan met de buitenwereld. Kinderen tot een jaar
Afgelopen week had ik het er met mijn collega over dat wij het idee hebben dat het voor de huidige tiener populatie op school erg moeilijk is om werkelijk bij hun eigen motivatie te komen. Alsof de motivatie vanuit de buitenwereld komt ; een vervolgopleiding, hun ouders, overtuigingen over wat zou moeten etc. Dit zet hen niet werkelijk aan tot het zelfstandig ondernemen van activiteiten. Voor een deel hoort dat bij de leeftijd, maar het lijkt de laatste jaren wel steeds lastiger te worden. Ligt dat aan deze generatie, de specifieke jongeren die er nu zijn, de stand van de sterren, de begeleiders, de computer, de maatschappij….. zeg het maar. Ik sprak hier ook eens over met 2 oudleerlingen. Zij vertelden mij hoe het voor hen was, en hoe zij vanuit hun motivatie tot richting in hun leven konden komen. ( de één studeert, de ander heeft een goede baan
Op Aventurijn komen regelmatig gasten een dagje of langer meedraaien. Een veelgehoorde opmerking is dan: “De kinderen zijn hier zo wijs!” Kleuters met heldere ogen die vragen stellen, kinderen van 10 jaar die uitleggen hoe een vliegtuig werkt, twee kinderen die onderling in serieus gesprek zijn over het einde van het heelal, of een tiener die perfect in staat is te reflecteren op haar eigen gevoelens en gedrag. Laatst had een buitenlandse bezoeker een gesprek met een jongen van een jaar of 10, in het Engels uiteraard. Deze persoon was onder de indruk van de natuurlijke wijsheid van dit kind en was dan ook zeer verbaasd toen ik hem vertelde dat deze knaap pas net had leren lezen, en dat het schrijven nog best lastig is. Op die momenten realiseer ik mij dan weer dat dat wat wij hier op school ondertussen normaal vinden, misschien niet zo normaal is. We
Als je de binnenplaats van Aventurijn oploopt is het eerste dat opvalt het dierenhok: geiten en schapen komen je nieuwsgierig begroeten en kippen scharrelen rond. Leuk die dieren,maar waarom is het zo essentieel dat kinderen met dieren in de omgeving opgroeien. Deze vraag kan ik op meerdere “lagen” beantwoorden. Een wat filosofische reden is dat ik denk dat het goed is dat alle lagen van leven op aarde vertegenwoordigd zijn in de omgeving van kinderen: de minerale wereld, de pla… Posted on 19 januari 2015 by Hannah de Vos-Beckers
Het is altijd fascinerend om te zien hoe coöperatieve spellen werken. Kinderen werken samen, overleggen, nemen een positie in ten opzichte van de ander. Er is bijna altijd een ontspannen sfeer want ieder draagt zijn steentje bij om het geheel tot een goede einde te brengen. Mijn collega kwam met het volgende spel dat met veel enthousiasme werd gespeeld: Je hebt nodig: 6 plastic bekertjes en een elastiekje met daaraan 4 touwtjes. De opdracht aan 4 kinderen is: bouw een piramide van de b… Posted on 16 januari 2015 by Hannah de Vos-Beckers
Boeiend vind ik steeds het samenspel tussen de individuele leerdrang van het kind en de invloed van anderen daarop. Natuurlijk kan je zeggen dat de kinderen hier kunnen leren wat zij zelf willen. Maar in hoeverre komt dat willen werkelijk vanuit het wezen van het kind? Of wordt het daarbij steeds beïnvloed door de omgeving : soms heel duidelijk, soms ongemerkt. En als je dit weet kan je je natuurlijk afvragen: is dit erg, en hoe ga je daar dan mee om. Een veel voorkomend voorbe… Posted on 13 januari 2015 by Hannah de Vos-Beckers
In de 15 jaar dat ik nu bezig ben met Aventurijn merk ik dat conflicthantering voor onenigheid die tussen volwassenen rijst, bijna net zo belangrijk is, als alles wat er rondom de kinderen speelt. “Volwassenen zijn voorbeeld voor de kinderen” is één van onze motto’s . Dat geldt dus ook voor de conflicten tussen ouders, begeleiders en vrijwilligers. Hoe gaan wij met elkaar om en hoe lossen we dat op? Dat er conflicten ontstaan op plekken waar mensen elkaar tegenkomen is onvermijdelijk, zeker… Posted on 19 december 2014 by Hannah de Vos-Beckers
Gisteravond was het weer zover: Kerstfeest op Aventurijn. “Dit is de leukste dag van het jaar!” aldus één van de kinderen. Wat maakt zo’n feest nu zo waardevol? de kerstboom, het eten, de feestkleding, hét kerstverhaal? Uiteraard draagt alles bij aan het feestelijke tintje. Maar het mooiste is toch elke keer weer het werkelijk sámen zijn. Dingen voorbereiden voor een ander, verrassingen maken en dan genieten van al die blije gezichten. Daarbij merk ik dat voor kinderen een zekere traditie… Posted on 18 december 2014 by Hannah de Vos-Beckers
tagiaires maken film over Aventurijn Posted on 9 december 2014 by Hannah de Vos-Beckers Sanne Elshof en Paul Koning maakten tijdens hun stage een film over Aventurijn: http://youtu.be/WViEJs8hius Posted in: Algemeen, blog schoolleider, Informail Berichten, Publiciteit. Geef een antwoord Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met * Reactie Naam * E-mail * Site Mijn naam, e-mail en site bewaren in deze browser voor de volgende keer wanneer ik een reactie plaats. Check here to Subscribe to notifications for new posts
Vandaag had ik een gesprek met een collega waarin wij ons realiseerden dat de manier waarop Aventurijn werkt toch wel heel anders is dan hoe de meeste docenten gewend zijn om les te geven. We merken steeds weer hoe moeilijk het is voor ouders en (nieuwe) begeleiders om dat wérkelijk te doorgronden en er ook op te vertrouwen. Je kunt natuurlijk wachten tot de student vraagt om bijvoorbeeld een wiskundeles en dan vervolgens die student de gevraagde les voorschotelen. Voordat een leerling echter tot het stellen van die vraag kan komen zullen er aan een aantal voorwaarden moeten zijn voldaan: 1. De leerling moet weten wat bijvoorbeeld “aardrijkskunde” is voordat het er om kan vragen. Vaak is het beeld dat een leerling heeft van een vak echter nog beperkt of gekleurd door eerdere ervaringen. 2.De student moet zich realiseren dat het juist “natuurkunde”, of een ander vak, is waar het
Vandaag zou er bezoek komen van iemand die de hangdrum bespeelt. Deze meneer was uitgenodigd omdat een aantal jongeren had aangegeven dat leuk te vinden. Maar vandaag…..”Geen zin”, “Ik ga niet hoor”, “boeie!” Tja en dan staat er iemand die speciaal is gekomen, wat doe je dan? De begeleider koos ervoor voet bij stuk te houden en de jongeren te wijzen op hun verantwoordelijkheid dat als iemand speciaal voor hen komt er dan ook tijd voor te maken. De hangdrum werd uitgepakt: “Oh, bedoel… Posted on 18 november 2014 by Hannah de Vos-Beckers
Vandaag zaten heel wat kinderen vrijwillig aan tafel om te schrijven. Te schrijven? Hoe krijg je kinderen vrijwillig aan het schrijven?….. Enthousiasme! Enthousiasme van wie? Van de begeleiders, de kinderen en de ouders. Enthousiasme werkt aanstekelijk en inspireert Vandaag was er een activiteit rondom het maken van een poëzie-album. Je kent ze wel; van die suikerzoete rijmpjes, plaatjes met glitter, maar ook persoonlijke gedichten en prachtige tekeningen. Ouders en begeleiders hadde… Posted on 6 oktober 2014 by Hannah de Vos-Beckers
Wat kan de sfeer toch per dag verschillen. Gisteren werden er kruisbogen getimmerd, waren er heftige emoties en mooie gesprekken over wapens, oorlog en ruzie. Vandaag daarentegen ontstond er een winkel waar je geluk kon kopen. Er werden betaalpasjes gemaakt, een pinautomaat, rekeningen geschreven en natuurlijk dingen bedacht waar je een beetje gelukkiger van kan worden. En dat zijn er best veel: een mooi hartje met fijne tekst, een lekkere massage, een goede wens, en niet te vergeten: “geluk… Posted on 3 oktober 2014 by Hannah de Vos-Beckers
Oud-leerling Jurriaan de Vos was te gast bij een programma over opvoeding van de EO. Hij vertelde gedurende 5 minuten over zijn ervaringen op Aventurijn. Jurriaan is afgestudeerd theatermaker en studeert momenteel verder aan de mime opleiding van de Hogeschool voor de Kunsten in Amsterdam (AHK). Op Aventurijn was dit programma weer aanleiding tot mooie gesprekken die ontstonden bij de tieners toen we gezamenlijk dit filmpje bekeken. Hoe vrij ben jezelf opgevoed? Wat vind je daarvan? Gaat dit programma over vrijheid of grenzeloosheid? Wat voor een gesprekstechnieken worden er gebruikt? Wat zijn de premissen bij diverse sprekers? etc. Kijk zelf maar en klik hier om het programma te zien. Jurriaan doet zijn zegje vanaf 5.10-10.12 Posted in: Algemeen, blog schoolleider, Informail Berichten, Publiciteit, Wist je dat…. Geef een antwoord Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met * Reactie Naam * E-mail * Site Mijn naam, e-mail en site bewaren in deze browser voor de volgende keer wanneer ik
De opdracht was : bouw een brug van papier (a4), touw, lijm/tape die een meter kan overbruggen. Vol enthousiasme gingen een aantal kinderen van 8-17 aan de slag. Bestaande bruggen werden bekeken; hoe bouw je een sterke brug maar ook een die niet al te duur is, wat is trek en druk, maak je een hangbrug, vakwerkbrug of een stijve overspanning. Al gauw hadden de kinderen door dat papier sterker wordt als je het oprolt, je kunt er dan vakwerkbruggen van maken. De tieners hadden, nadat zij diver… Posted on 26 september 2014 by Hannah de Vos-Beckers
“Geschiedenis heeft geen nut, daar doe ik dus niet aan….” Dit is een veel gehoorde uitspraak in de tienergroep. Voor mij altijd een uitdaging om hen te laten ervaren wat en hoe geschiedenis heel erg actueel kan zijn en kan uitdagen tot denken, filosoferen en bewustwording. Afgelopen donderdag nam ik een bijlage uit de krant mee over “Market Garden”: de grootste geallieerde invasie in Nederland die helaas niet slaagde waardoor het noorden van Nederland de Hongerwinter heeft moeten meemaken… Posted on 21 september 2014 by Hannah de Vos-Beckers
Als er een nieuw kind in de groep komt kan dat heel wat verschuivingen en onrust oproepen. Sommige kinderen benaderen een nieuwe groep heel voorzichtig en afwachtend en veroveren zo hun plekje. Anderen hebben een wat meer extroverte wijze van binnenkomen. Zij plonzen als het ware in de groep en veroorzaken daarmee heel wat gesputter en beweging. Zo ook de nieuwe knul (13)die vorige week op school kwam. Eerdere ervaringen leerde hem dat als je stoer doet en grove woorden gebruikt, je kan rekenen… Posted on 16 december 2013 by Hannah de Vos-Beckers
Het regent, de blaadjes vliegen met een windvlaag voor mijn raam langs. Het is weer tijd voor gezelligheid: een spelletje met…warme chocola. Een potje Monopoly, memory, Mens erger je niet. Wat je noemt de bekende gezelschapsspellen. Mijn ervaring is echter dat het “gezellige”vaak overschaduwd wordt door de strijd. Strijd om te winnen, verdriet om verlies, vals spelen, beter willen zijn dan de ander…. Op Aventurijn gebruiken wij al jaren de gezelschapsspellen van Earth Games; spe… Posted on 6 november 2013 by Hannah de Vos-Beckers
Wat is er mooier dan kinderen te raken met kunst. Kinderen laten ervaren dat sommige dingen haast niet in woorden te vatten zijn. Soms zijn er van die momenten dat dat lukt; kleine pareltjes. “Aria”is een stuk voor fagot solo van Ruud van Eeten. Ik vertelde de kinderen dat een aria meestal een gezongen muziekstuk is in een opera. De zanger speelt toneel en bezingt met woorden iets dat hij voelt of meemaakt. In dit stuk zingt de fagot, maar die kan na… Posted on 14 oktober 2013 by Hannah de Vos-Beckers
Met emoties leren omgaan, dat is pas lastig! Wat is het toch lastig soms om zonder te oordelen een ander mens zijn eigen processen door te laten maken. Voor kinderen, maar ook voor ouders. Hoe moeilijk om je eigen referentiekaders los te laten en de ander als mens in ontwikkeling te zien. Dagelijks hebben wij gesprekjes met kinderen om hen bewust te maken van het feit dat iedereen dingen te leren heeft; de één vindt het moeilijk om te leren rekenen, de ander om samen te spelen, o… Posted on 4 oktober 2013 by Hannah de Vos-Beckers
Een kind leert lopen omdat het om zich heen mensen ziet lopen. Het valt, staat op, valt weer, probeert nog eens, net zolang tot het lukt. Niemand zal het in zijn hoofd halen om het kind te vertellen dat het zijn ene voet voor de andere moet zetten, niet te ver voorover moet leunen en vooral niet door de knieën moet gaan. Het kind leert al doende. Het ene kind eerder dan het andere. Deze leerdrang, die ieder kind van nature heeft willen wij op Aventurijn ook na het vierde jaar ruimte geven. Dat betekent dat de kinderen zelf aangeven wanneer ze aan nieuwe stappen toe zijn. Van de begeleiders vraagt dit een continue observatie om de vaak nonverbale vragen te onderkennen. Ieder kind gaat dus zijn eigen individuele leerweg en wordt begeleid bij het zelfstandig vormgeven daaraan. Uiteraard is er sprake van een aantrekkelijke leeromgeving, waar materiaal en activiteiten
In verband met de verhuizing naar het nieuwe gebouwis er momenteel tijdelijk geen leerwinkel. Wij hopen er in de toekomst weer mee te kunnen starten. Wel zijn wij weer afhaalpunt van biologische groenten pakketten ( de Zonnegaard) en van biologische producten ( van Haver tot Gort) Wat is nou leuker dan winkeltje spelen? In een ‘echte’ winkel spelen natuurlijk!! Dus besloten we in 2008 jaar te zoeken naar een manier om dat te realiseren. Nu hebben we al jaren een prachtige Leerwinkel met biologische etenswaren, kado-artikelen, eigen boeken en tweede hands boeken en speelgoed. Via de inkooporganisatie Van Haver tot Gort, kopen de ouders en begeleiders op school gezamenlijk producten in. De Leerwinkel is een grote voorraadkast waarin ouders en begeleiders dagelijks boodschappen doen. De kinderen helpen natuurlijk graag mee. De jongere kinderen vinden het fantastisch om de spullen in de schappen te zetten, je te helpen je boodschappen uit
Een onderscheid maken tussen Middelbare school en basisschool is voor ‘Aventurijnse’ begrippen onnatuurlijk. Immers de ontwikkeling van een mens gaat ononderbroken verder. Wij hanteren dan ook bij voorkeur de term “Doorlopend Onderwijs”.Ook de jongeren leren op hun eigen wijze dat wat voor hen van belang is. Wel zien we dat kinderen vanaf een jaar of 12 in een andere ontwikkelingsfase komen, en dus andere vragen stellen en andere behoeften hebben.Van de ene op de andere dag kan een kind van deze leeftijd veranderen. Was er eerst veel spel en activiteit, ineens komen er momenten van inkeer en”hangen” . Dit brengt dan ook direct uitdagingen voor de volwassenen; ouders en begeleiders. Het hangen en zich vervelen heeft een belangrijke functie. Er gebeurt fysiek veel in het kind, de puberteit zet in en er is minder energie, het oude voldoet niet meer, leeftijdsgenoten worden belangrijker. Voor veel volwassenen is het moeilijk om
AVENTURIJN: AL SINDS 2000 VERNIEUWEND ONDERWIJS! Aventurijn is een kleine school waar kinderen leren van wat het leven te bieden heeft. Ieder kind ontwikkelt zich op zijn eigen unieke wijze en wordt daarin gehoord en gezien. Onderstaande uitgangspunten zijn kenmerkend voor het onderwijs op Aventurijn * Op Aventurijn kunnen kinderen naadloos doorontwikkelen van 4-18 jaar. * Een evenwichtige sociaal-emotionele ontwikkeling is voorwaarde om te leren en te leven. * Er is veel ruimte binnen en buiten. * Op Aventurijn gaan wij uit van het idee dat ieder mens recht heeft op zijn eigen ontwikkeling. * Volwassenen en kinderen zijn gelijkwaardig, maar niet gelijk. * Op Aventurijn gaan we uit van een rijke voorbereide omgeving. * De natuur is een essentieel en vanzelfsprekend onderdeel van het leven op Aventurijn, net als kunst. * Aventurijn is een kleine school. * Aventurijn krijgt geen subsidie, maar is wel goedgekeurd door de onderwijsinspectie. *
Copyright © 2025 www.aventurijn.org © 2000 – 2025 Aventurijn- Voorsterweg 1- 7371 GA Loenen (Gld)-T: +31 (0) 55 505 1222